2023' e Veda Busesi Konduralım

 

Ne seneydi ama kişisel olarak yoğun olmasının yanı sıra ülke olarak bile baya zor ve karmaşık zamanlar yaşadık. Koca bir ekonomik kriz ile durmadan savaştık ve uzun bir süre de savaşacağız gibi duruyor. Korkunç bir deprem faciası yaşadık, unutmadık ama hatırlamaya çok korkuyoruz. Tempolu bir seçim süreci geçirdik, hevesimiz kursağımızda kaldı onu da hala sindiremedik, mış gibi yapıyoruz sadece. Şiddetin bin bir türlüsünü gördük. Yanı başımızda savaş çıktı, savaşa hayır dedik, sadece dediğimizle kaldık, kimseye çare veya derman olamadık... Durmadı, yorulamadı dünya döndü döndü... Her turunu tamamlayışında yeni bir güne bazen yeni bir güzelliğe bazen ise yeni bir öfke ve kedere uyandık. Yine de yılmadan mücadele ettik, ediyoruz ve edeceğiz de...

Benim için ise dolu güzelliklerin, dolu anlamların olduğu bir seneydi. Bir sürü insan tanıdım, bir sürü şehir dolaştım. Güzel beceriler kattım kendime. Huyumu sınadım, huyumdan sınandım. Kişisel gelişim diye bir çok şeye yaklaştım. Sükuneti öğrendim. Durulmayı, olgunlaşmayı kavradım.

Bir taş attım kuyuya. Sonrasında olacakları bekledim ve tahmin ettiğim gibi oldu. Kuyudaki taşın derinliğini görenler nereye koşacaklarını şaşırdılar ve o taşı alıp tam da istediğim yere bıraktılar. Hatta istediğim yere bırakına kadar panikle yine istediğim yerlerde gezdirdiler. Benim önümü açtılar, söz hakkı ve haklılığımı verdiler. Kocaman bir şükür çektim. Minnet ettim. Herkese aileme, sevdiğime,sevdiklerime, dostlarıma,yakın uzak tüm çevreme... Bir kahin değilim(lol) ama insan psikolojisinden senelerin yöneticilik tecrübesi sayesinde anlıyorum diyelim.

Sıkıldım bir ara, bazı şeyleri de kendime yakıştırmadım. Dada sen bu değilsin yahu dedim. Silkelendim ve gize başladım. Çoğu yaşadığımı  hiçbir yerde paylaşmama kararı aldım. İnsanların içinde kurtlar var ve kurtlar içinin etlerini lime lime kemiriyor. Bazen kırt kırt sesini duyabiliyorum. Bu yalnız tüm çevre için geçerli. Bu ses beni iğretiyordu. İşte orada aydınlandım. Resmen başka bir olgunluk seviyesi ile sükûnete ve huzura bağladım. Şimdi hayatımın tadını başka seviyede çıkartıyorum. Çünkü olgunluk yaşta değil, olgunluk yaşadıklarının sana öğretmek istediklerini anladığında başlıyor. Anladım ve kabul ettim. 

Çok eski sayılmayan ama iş hayatının bana kattığı dostlar kardeşler dediğim insanlar da sınadı bu sene beni. Hem de senenin son aylarında. Diyorum ya insanların içlerinde kurtlar var diye. İşte orada da duydum o kırt kırt sesleri. Senelerin birikmişliği kusuldu. Benim hiç ama hiç hafızamda olmayan şeyler önüme kondu. Hangisinden başlayacağımı şaşırdım. Ne oluyoruz yahu bunca sene bunu mu tuttunuz içinizde diye haykırdım. Onların ne kadar değiştiğini söyledim ve evet biz değiştik ama sen hiç değişmedin cevabını aldım. Evet değişmedim, değişmemde. Hayatıma giren yeni giren kimse beni değiştiremez. Bir şeyler katar veya alır ama değiştirmez. Gururda duyarım bununla. İnsanlara göre şekil alan biri olmadım hiçbir zaman. Asla kimseye yalan söylemedim, yüzüne gülüp, arkasından bıdı bıdı etmedim. Hatta beni bu huyumla övenler, sende ne kadar dobrasın diyenler meğerse gerçeklerden rahatsız olurlarmış bilemedim. Ama şunu fark ettim; insanlar gerçeklerden ziyade yalanlara inanmayı tercih ediyorlar. Ama ne yazık ki benim fıtratımda bu yok. Ben ne isem her zaman oyum. Hatam varsa erdemli bir şekilde özür dilerim, affımı dilerim. Ama hatamın olmadığını biliyor isem de haklılığımı sonuna kadar savunurum. İnsanlar tüm ilişkilerinde hatalar yapar gerek evlilik, gerek sevgililik, gerek aile gerekse dostluk... Ama o hatalar insanın iletişim kurma becerisi ile zamanında müdahale ile çözülebilir. Ha çözülmüyorsa da yine erdemli bir şekilde herkes kendi yoluna gidebilir. Senelerin ilişkileri, evlilikleri, dostlukları bitiyor. Çok büyütmemek, herkesi kendi yoluna bırakmak lazım. Daha doğrusu gitmek isteyene onurlu bir şekilde "yolun açık olsun, uğurlar ola" demek lazım.

Bende öyle yaptım... Gitmek isteyene, senelerin kinini içinde tutup, benimde pek mükemmel olmadığım bir zamanda bana kusana kapıyı araladım... Üzüldüm mü evet. Yani bu sene beni en çok yaralayan şey bu oldu diyebilirim. Diğerleri ciklet gibiydi çünkü. Ama dost bildiklerimin içinden kırt kırt gelen sesler benimde ruhumdan bir şeyler götürdü. Ben sevdiklerime ama gerçekten sevdiklerime aşırı şeffafımdır. İyimde kötümde onlardadır. Ne lafımın, nede sevgimin hesabını yapmam. Liseden, orta okuldan beri kardeşim dediğim insanlar bunu çok iyi bilir... Ama sanırım iş çevresinden kurulan dostluklar daha başka oluyormuş.  Belki de benim gerçekten olduğuna inandığım bağ yokmuş. Uzun uzun düşündüm. Hatta gecelerce uyuyamadım. Yine sevdiklerimin "dünyanın sonu değil, kendine gel" demesiyle toparlandım ve kararlar aldım. Şimdi bana görüşelim diyorlar.. Ama ne görüşeceğim ki... Tekrar nasıl inanacağım ki, nasıl güveneceğim. Ben artık yanlarında eski neşem ve şeffaflığımla bulunamam ki...Birde  hiç ama hiç içimden gelmiyor ki. Önceden tartışır, darılır barışırdık. Ama bu sefer öyle değil.. Bu sefer gerçekten içimden bir yerler koptu....Ne yazık ki koptu.

Acı soğudukça çok ama çok düşündüm ve burada da bir aydınlanma yaşadım. Kimseye aşırı değer vermemek ve böyle hayatında kocaman bir yere koymamak gerekiyormuş. Sonrasında acısı çok büyük oluyormuş. Ve yine kimseye derinini anlatmamak gerekiyormuş. O derinin belki bazılarının hoşuna gidebiliyormuş. Sır, giz ve suskunluk büyük erdemmiş. Çok yakın bir dostum var. Yine aynı zamanlarda tanıştığımız ama sonrasında değerimizi anladığımız biri. Her şeyimi bilir, tanır, tanışmıştır. O mesela benim gibidir. Kızacak olsam da söyler, o kızacak olsa da ben söylerim. Yeri gelir iki üç, hatta beş gün konuşmayız ama sonrasında saatlerce dertleşiriz. Yanında olduğun gibisidir. Değişik bir güvendir. Öylesine bir şükür. Liseden, ortaokuldan gelenler ise kocaman bir şükür ve güven sebebi hatta bu sene daha da pekiştirdik. Can dostum ve minik anka kuşu bir müddettir burada ve yaza kadar da kalacak sanırım. Onun şehirde var olduğunu bilmek bile ayrı bir güven veriyor bana. 

Gerçek dostlara, gerçek sevgiye bin şükür, çok şükür. Kimsenin ne yaptığı o kadar umurumda değil ki, kuş gibiyim kuş...

Pozitif ve negatif bir sürü şey yaşıyor insan bir koca senede. Her şeye kabulüm. Güzelliklere odaklanmak ve onları daha da iyi yapmak artık tek amacım. Biraz da onlardan bahsedeyim ama değil mi? :)

Çok güzel şeyler yaptım, kendimi baya tatmin olmuş hissettim. Bir sürü şey öğrendim. Kendimi geliştirdim. Övünmek gibi olmasın ama gerçekten geliştirdim. Uzun zamandır istediğim bir şeyin sahibi oldum. Çok anlamlı hediyeler aldım. Mükemmel insanlarla tanıştım. Bir sürü masada kadeh tokuşturdum. Kahveden sonra margarita (kokteyl) yapmada da ustalık kazandım. (lol) ( tam not aldım) Bu arada geçen bir restorana gittik, yemek meze vs sipariş ettik. İçeçek olarak da margarita söyledik. Ne oldu biliyor musunuz? Garson bize margarita pizza getirmeye kalktı :)))) Meğer kendisi yeniymiş, daha önce hiç duymamış. E be arkadaşım, o kadar yemeğin üstüne, pizza söylemiş olabilir miyiz :)))

Baya yol kat ettim. Şehir şehir dolaştım, bazılarında uzun bazılarında kısa kaldım. O şehirlerde bir sürü lezzet deneyimledim. Kilo aldım :) Şimdi verme evresindeyim.(lol)

Bir sürü güzel şey izledim, okudum. Shakespeare'i doya doya okudum. Hala doyamadım. Sene başında çok izleme yapamıyordum. Sene sonunda baya güzel izlemeler yaptım. Dün Kuş Uçusu'nu bitirdim. Ahh Lale Kıran, sen ben olabilir misin bile dedim :)  The Crown final sezona bugün başlayacağım. Çok güzel belgeseller bitirdim. Hatta Barack Obama'nın sunduğu var şuan acayip sardı, onunla ilgili ayrı bir yazı yazmak istiyorum, detay vermeyeceğim.Şahsiyetin 2. sezonuna başladım ama sindirerek izliyorum. Fatih Altaylı'nın günlük yayınladığı videoları takip etmeye başladım. Gündemi oradan takip ediyorum. Twitter kocaman bir çöplük, kokuyor artık. O mecrayı terk ettim. Sosyal medyadan seçimden sonra baya soğudum aslında. Hızlı tüketilen, hava civa bir yaptırımı olmayan mecralar aşırı banel geliyor artık.

Imagine Dragons'a çok fena sardım. Zaten spotify listemin en çok dinleneni Thunder :)

Ah kalbim ❤👊 Tüm sözler kalp ben. 

Sertifikalar aldım, sınavlara girdim, sunumlar yaptım. Açıktan okuduğum bölümü hala bitiremedim. Ama bu sene bitirmeye niyet ettim.:)

Konserler ve festivallerde eğlendim. Bir sürü düğünde göbek attım. :) Yeni adalar keşfettim...Müzeler, sergiler dolaştım.

Uzun lafın kısası heybemi doldurdum. Diyorum ya şükür doluyum diye. Gerçekten şükür doluyum. Bunca şeye kendim olarak kaldığım için. Sevdiğim ve sevildiğim için. İnandığım ve yolumdan şaşmadığım için...

2024 nedense daha da iyi olacakmış gibi geliyor. Sinyalleri gelmeye başladı bile. Ülkem ve dünya içinde güzel olsun diliyorum. Savaşlar ve krizler bir an evvel bitsin. Daha gerçek ve büyük problemleri çözmeye odaklanalım diye ümit ediyorum. 

Benden size armağan, iç ses ne derse o :)

Güzel düşünelim, güzel olsun. İyiye niyet edelim iyi olsun. Güzel gel 2024 ve uğurlar olsun 2023. Çok şey öğrettin, minnettarım.

Ağacımı iki hafta önce kurdum, süsledim. Dileklerimi diledim.

2024'te blog yazılarımda da değişiklik yapacağım. Bir kaç hikaye var kafamda onları yazacağım. Birazda makale türü eğitici yazılar paylaşmak istiyorum. Şehir ve Kadın'a kesinlikle devam edeceğim. Benden daha az, genelden daha çok olacak.

Aldım, kabul ettim, aldım kabul ettim, aldım kabul ettim.

Not: Aslında eklenecek bir sürü ana dair fotoğraf var ama hem tekrara düşmemek için hem de yer kaplamasın diye eklemedim. :)