Şehir ve Kadın (1)

En son yayınladığım yazımda Sex and City And Just Like That izlediğimi ve içimde de uzun zamandır olan Carrie gibi bir köşe yazmak istediğimden bahsetmiştim. Seriyi tamamen ilişkiler üzerine kurgulamak yerine şehir ve kadın diye farklılaştırmak istedim. Filtresiz ve yargısız, tamamen kendi gözlemlerinden oluşturarak yazacağım. Başlayalım bakalım.

❤️

Kadın kelimesi hoşuma gidiyor aslında. Cinsiyet ayrımı vs den ziyade kadın kelimesi bana güçlü hissettiriyor. Kadın olmak.! 

Ve evet şehirde kadın olmak bir çok handikabı da içinde barındırıyor. Şehirde çalışan kadın olmak başka başka mücadele demekken, bir o kadarda güzel ve cazibeli geliyor ki öylede...Şehirde kadın olmak aynı zamanda bir sürü gerekli veya gereksiz sorumlulukta yüklüyor. Çalışan kadın ise tüm bu sorumluluklarla hayatı boyunca birlikte oluyor. Bakımlı olmak, sosyalleşmek, kendine özgü hobiler geliştirmek, evlenmek, çocuk sahibi olmak... Bu liste uzar gider. 

Bir de bunların yanında özgür olmak var.(?)

Ben küçükken "çocukta yaparım, kariyerde" mottosu pek meşhurdu. Bizlerde bu motto ile büyüdük diyebilirim. Ama son senelerde kadınlar kariyer konusunda nedense geride duruyormuş gibi geliyor bana. Etrafımda evlenip tamamen iş hayatından çekilen bir sürü kadın var. Ve hatırlıyorum ki hepsi çok çalışkan ve başarılı kadınlardı. 

Şehirde yaşayan kadın işte bu handikabın içerisinde sıkışıp kalıyor. Evlenip çocuk yapıp eve mi kapanmalı yoksa evlenmeyip kariyeri ile mi meşgul olmalı? İkisi de birlikte yürütülebilirken, sorumluluk hep kadınları omuzlarında olduğu için sahadan çekilen genelde kadın oluyor.

Burada ailelerin çok büyük bir faktör olduğunu düşünüyorum. Kadın belli bir yaşa gelince evlen baskısı, evlenince de çocuk yap baskısı başlıyor. Hem de en çok anneler tarafından. Şehirde yetişen genç nesil, biraz daha kırsaldan gelen ailelerin geleneksel baskıları altında sıkışıyor. Kendini tam donanımlı bir şekilde hayata hazırlarken bir anda, belki de planı olmayacak bir hayatın içinde kalabiliyor. Burada bunu tercih edenleri yadırgamıyorum. Ama bunu tercih etmeden ve çok sorgulamadan da bu hayatı yaşayanları gözlemliyorum.

Dizinin eski sezonlarını yıllar önce bitirdim. Karakterlerin nasıl da bazı kalıplara sıkışık hissettiklerini ve yaş alınca arkalarına dönüp baktıklarında o zaman bunu hiç anlamamış olduklarını gördüm.

Şehirde her şey çok hızlı akıyor ve şekil değiştiriyor. Biz kadınlar ise değişkenliğin içinde şekil değiştirmeden bazı kalıplara uydurulmak zorunda kalıyoruz. Kimiz, neyi severiz veya sevmeyiz, planlarımız var mı, nerede yaşamak istiyoruz veya kiminle yaşamak istiyoruz... Bunlar hiç sorulmuyor. Sen kadınsın şehir de olsa kırsal da olsa bu kurallara uyacaksın deniliyor. Karşı çıkan ise şansızsa da tamamen dışlanıyor ve gizli bir kıskançlıkla yaftalanıyor.

İşte bu ikirciklik kadını şehirde çok daha fazla yoruyor. Her şeyi bir ucundan yakalamaya çalışırken çoğu zaman kendini unutuyor. Destek göremiyor, nasıl hissettiği asla sorulmuyor. Çoğu kadına birini tercih etmelisin baskısı acımasızca yapılıyor.

Nasıl çıkacağız bu handikap ve iki yüzlülükten?