Yeni Yaş

Otuz olmak için çok heyecanlıydım. Ama nasıl heyecan böyle değişik ülkelerde gezerek hatta sabahlara kadar partileyerek kutlamaktı niyetim.Fakat, pek sevgili korona virüs patladı o sene. 4 kişi bir meyhanede saat sınırlaması eşliğinde, fonda da maç gürültüleri ile karşılamıştım yeni yaşımı. Sonra, kocaman iki sene nasıl geçmiş hiç anlamadım. İş koşturması, hayatta kazandığım yeni tecrübeler gibi, bir sürü hızlı olaylar yaşadım. Ama geri dönüp baktığımda son iki senede en büyük derslerimi almışım gibi hissediyorum. Ve en güzeli ne biliyor musunuz? Bu aldığım dersler sayesinde o kadar güçlü hissediyorum ki, hemde hiç olmadığım kadar. İki senede ne çok güldüm ne çok mutluluk naraları attım ve yine son iki senede ne çok ağladım ne çok insanın aşağılık yanları ile karşılaştım. İnsanların bir an olsun çirkinleşmeye başladıktan sonra yapabileceklerinin sınırı olmadığını gördüm. Delilik barındıran ortamlardan ardıma bakmadan kaçmayı çünkü ruhu bozulanlarla mücadele edilmeyeceğini ve çabalamamak gerektiğini iliklerime kadar anladım. Ve en güzel duygu olan aşkın insana nasıl yakıştığını belledim. Asla yapmam diye direteceğiniz şeyleri, bile isteye hatta hoplaya zıplaya yapabileceğimi ve sonunda pişman olmayacağımı öğretti bu güzel otuz sonram. Fiziken yaşlanmaya başlayacağım artık of puf diye inlerken her aynaya baktığımda daha fazla sevdim kendimi. Oturan yüz hatlarımı, kendinden emin bakan gözlerimi, saçlarımda beyaz beyaz parlayan tellerimi,alnımın ortasında beliren çizgimi,artan migren ataklarım yüzünden daha sık kullanmaya başladığım gözlüklü hallerimi... Bilmiyorum sizlerde bu yaşlarınızda böyle miydiniz? Ama onca zorluğa rağmen güçlü, güvenli ve memnun hissediyorum. Delicesine şükür ediyorum. 

Yeni insanlar tanıyorum sürekli. Herkesten bir şeyler katıyorum kendime. İşimin değişmesi ile şehirleri geziyorum. Nerelerde neler yapılır, neler içilir deniyorum. Uzun yollarda; kah trende kah bir otobüste cam kenarı koltukları seçip, muazzam manzaralara bakıp hayaller kuruyorum. Hayal kurmayı unuttuğumu bile bu sene fark ettim. Önceden sürekli hayal kurardım.Her şeyin hayalini kurabilirdim ve mutluydum da. Sonra yaş aldıkça, bazı hayallerimde gerçek olunca sanırım kendiliğinden durdu hayal kurmalarım. Fakat hayallermiş bizi umut ettiren, direnmemizi sağlayan... Hoş gelin hayalperest yanım.

Ne ara otuz oldum da şimdi otuz iki yaş yazısı yazıyorum. Sanki daha dün otuz olma heyecanı yaşıyormuşum gibi.Zaman göreceli eve ama zaman hızlı da...Bizim gibi stres yükü fazla bir ortamdaysanız baya hızlı hatta. 

İki akşam önce ailemle ile kutladık yeni yaşımı. Annem en sevdiğim pastadan yapmış bana. Artık hazır pasta almıyoruz çünkü kimse yiyemiyor. Basıyorlar kremayı ve şantiyi içine. Ev pastası gibisi yok. E tabi insanın annesi de aşçı olunca,başka bir lezzetli oluyor canım. Kuzenlerim dayımlar, teyzemler baya kalabalıktık. Dün sabahta çok sevdiğim bir arkadaşım sürpriz yaptı.Sevdiceğimin gönderdiği rengarenk çiçeklerle ise aşırı doz mutluluk yüklenmiş gibiydim. Veee akşamına ise yeni nesil meyhane olan bir mekanda aldık soluğu. Kardeşlerim, kuzenlerim, en yakın dostlarım,kardeşimin arkadaşları baya kalabalık ve eğlenceli bir gruptuk. Hiç oturmadım diyebilirim.Hareketli müzikler çalmaya başladığı anda başladım oynamaya. Sanırım da gidene kadar hiç oturmadım yerime. Allah'tan benim gibi göbek atmayı seven insanlar biriktirmişim ki hepimiz eller havaya modunda bitirdik geceyi,yada sabahı. Fakat biraz fazla kaçırmışız sanırım, bugün mideler pert. Kardeşim biraz evvel nane limon yaptı da biraz iyi geldi. 

Şükür doluyum yine sevgili bloğum. Sevdiğim ve sevildiğim için. Aralarında hiç çekinmeden kahkahalarca gülebildiğim aileye ve dostlara sahip olduğum için, işimi severek yaptığım için...Bu güzel blogda yazılarımı sınırsızca yazabildiğim için...

Hoş geldin 32 hoş geldin yeni tecrübeler ve hoş geldin yeni yazılar...

Dada