Dertleştim Biraz

Pinterest

Merhabalar,

 

Bir iç dökmesi ile karşınızdayım.

İnsanlara şaşırmayacağım diyorum ama her defasında umulmadık bir şeyler yapıp  beni şok etmeyi beceriyorlar.

 

 Hakkında tonla kötü şeyler söylediğin ve bulunduğun ortamdan gitmesini istediğin kişi tam gidecekken neden birden değerli olur mesela? E o kadar konuştun, şöyle kötü, böyle kötü, bunu böyle yapıyor olmaz ama diye söylendin durdun. Al işte şimdi gidiyor. Neden değerli oldu senin için. Sen istedin gitsin diye. Gidişine açılan kapının yolundaki taşları tek tek sen döşedin. Öküz öldü badem gözlü oldu atasözü tam da burada cuk diye oturuyor değil mi?

Aslında bunca yıldır çalışma ve sosyal hayatta aktif olan biri olarak alışkın olmam lazım.

Ama ben her defasında şaşırıyorum. İnsanların sandığım gibi masum olmasını bekliyorum.

Söyledikleri ve eylemleri tutarlı olsun diye umut ediyorum. Hooopp çukura düşen, yine yeniden ben oluyorum.Bir gün o çukurdan çıkamayacağım diye korkuyorum.Sonra kendimi birilerine “Bak insanlar böyle, alış buna, hayat bu,her zaman bu tarz şeyler yaşayacağız…”

 

Bir müddet sonra kendime dönüp bakıyorum. Acaba ben“hayat böyle” deyip geçip gidebiliyor muyum? Hayır, öyleymiş gibi yapıyorum. İnsanların göründükleri gibi olmaması yada göründükleri gibi olmak için çabalamaması beni yaralıyor. Kimse olmasın, yalnızlık en iyisi diyorum. Ama yalnızlıkta olmaz diye vazgeçiyorum.

 

Ama bugün şunu çok net anladım. Kimse ama kimse gerçek olmayı istemiyor. Herkes dışarıya yansıttığı kişilikleri ile mutlu.Öyle bir derdi yok. Onur,gurur,haysiyet gibi kavramlar çürümüş.

 

Belki ben eski kafalıyım, belki de çok takıntılıyım ama şu dünyada haysiyetim ile yaşamayı tercih ediyorum.

DADA