Hoş Geldin Sonbahar

Pinterest

Hoş geldin Eylül.

 

Bu sabah tam bir eylül sabahı gibiydi. Yatağımda tatlı tatlı yağmur sesleri ile uyudum. Bir ara uyandım,yatağın içinde döndüm, açık olan camdan gelen  miss gibi toprak kokusunu içime çektim.Havanın yumuşak serinliğini hissetmek için  ayaklarımda ki çorapları çıkarttım. Üşüsünler istedim.Yorganımı boynuma kadar çektim.Yağmurun gökyüzünden dökülüşünü ve apartmanın girişindeki sanrufa vuruşunu dinledim.

 

Huzur doldum. Canım mis gibi kahve içmek istedi ama üşendim. Çıkmak istemedim yataktan. O mis kokulu ve huzurlu yağmur sesinin eşliğinde tekrar uykuya daldım. Uyandığımda hava kapalıydı ve yağmur dinmişti. Ama geriye ıslak bir sokak ve yapraklarından damlaları süzülen ağaçlar bırakmıştı. Balkonda bir müddet caddeyi izledim. Serin havanın kokusunu ve o tazeliğini içime doldurdum. Hoş geldin Eylül dedim ve niyet ettim;güzel gel sonbahar, bize umut ve huzur getir. Unuttuğumuz samimiyeti geri ver.Sağlığımıza kavuştur…

 

Ben bir kış kadınıyım.Üşümeyi, kaban giymeyi, ıslanmayı, şemsiye kullanmayı,dışarısı soğuk içerisi sıcak kafelerde oturmayı, marshmallowlu sıcak çikolata içmeyi, sinemaya gitmeyi, evde mısır patlatıp film geceleri yapmayı, sıcak şarap hazırlamayı,battaniye altı kitap okumayı…. ve bunun gibi bir çok şeyi çok severim.Kıştan bir önce gelen hem sıcak, hem soğuk bu sonbahara ise hayranım.Çünkü beni sevgili kışıma hazırlar. Bolca yağmur yağar ama çok üşütmez. Hüzünlü bir havası vardır ve şehrin her yanında hissedersiniz. Okullar açılır, evlerde başka başka heyecanlar başlar. Tatlı bir panik havası, işleri yetiştirme telaşı… Sanırım yazın verdiği bu rahatlama hali beni de disiplinsizleştirdiği için, bu haydi iş başa durumu bana mutluluk veriyor.

 

Çalışkanlık şehre geri döndü. Herkes iş başına. Çok gezdiniz, baya baya yediniz, iyi de eğlendiniz. Şimdi evlere haydi bakalım. Oturun televizyonda dizi izleyin, çocuklarınız ile ödev yapın, erken yatın, erken kalkın.Koştur koştur işlerinize yetişin. Karanlıkta açılan pastanelerden sıcak poğaça alın.Kırmızı ışıkta beklerken hızla geçen arabalar sizi ıslatmasın diye kaldırımın gerisinde durun. Ellerinizi cebinizden çıkartmayın ki üşümesin.Yüzünüze bol bol krem sürün ki, cildiniz çatlamasın.Bol bol çorba için ama domatesli olsun. Gribe dikkat edin.Sorumluluk çok, haydi baş baş J

 

Yazması bile huzur veriyor biliyor musunuz? Belki gerçekten artık huzur istiyoruz, sadece sözde değil yani. O kadar yorulduk ki… Ülkenin gündemi bir an olsun durulmuyor. Kafamızın içi sürekli belirsizlikle dolu. Ve yağan yağmuru sessizce dinlemek işte bu karmaşıklığımı çözüyor sanki.Birbirine dolanmış düğümlerin arasından akışkan bir şekilde geçiyor. Su akıyor yolunu buluyor. Bense onun yarattığı yolu izliyorum.

 

Uzun kolluları çıkartmanın zamanı geldi diyorum kendime. Ama bir yanımda üşümek istiyor.

Ahh bu kararsızlık bile tam eylüllük değil mi ama…

 

Sevgiler.

 

DADA