Bir Varmış Bir Yokmuş (O)

 

Pinterest

Zamanın birinde bir kız bir oğlanı çok sevmiş. Ama öyle çok sevmiş ki sevgisini içine bile sığdıramıyormuş. Onu görmek için günleri değil, dakikaları bile sayıyormuş.Ama oğlan hiç farkında değilmiş. Tesadüfen tanışmışlar. El sıkışıp merhabalaşmışlar ama oğlan o an unutmuş kızı. Oğlanın boyu çok uzunmuş. Kızında boyun uzun olduğu için insanlara kafasını kaldırıp bakmaya alışık değilmiş. Ama oğlan o kadar uzunmuş ki  kafasını kaldırınca yüzünü görebiliyormuş ancak.Hani ilk görüşte aşk olur ya. Kız tamda bunu yaşamış. Kafasını kaldırıp oğlanın yüzüne baktığı anda vurulmuş. Gecelerce uyumamış bir daha ne zaman görürüm onu diye.

 

Bir müddet sonra oğlanı tekrar görecek zamanlar kendiliğinden başlamış. Her hafta eğer bir aksilik olmazsa en azından bir kere görebiliyormuş. Gel zaman git zaman böyle devam etmiş, kız  hep uzaktan bakmış oğlana.O kadar heybetliymiş ki oğlan, kız yanına yaklaşmaya cesaret edemiyormuş. Normalde çok cevval olan  kız, söz konusu bu oğlan olunca sadece uzaktan bakabiliyormuş. Kimselere de aşkını açamıyormuş, korkuyormuş. Bir sırdaşı varmış sadece. Ona çok destek oluyormuş fakat o da oğlanın heybetinden çekindiği için kıza yardımcı olamıyormuş.

 

Oğlanın kızın varlığından bile haberi yokmuş. Ama kız o kadar güzel, o kadar kendi halinde seviyormuş ki. Oğlanın onu görmemesi asla canını acıtmıyormuş. Beni neden görmüyor diye asla isyan etmiyormuş.Seviyormuş kendi halinde, özlüyormuş, dikkatle oğlanı izliyormuş. Ne okuyor, ne giyiyor, ne yiyor, ne zaman terliyor,ne zaman öfkeleniyor…Her hareketini hafızasına kazıyormuş. Oğlanın etrafı hep kalabalıkmış. Kız da o kalabalıklarda kayboluyormuş. Çok nadirde olsa göz göze geliyorlarmış. Ama kız biliyormuş, baksa bile görmediğini. Üzülmüyormuş görmediğine, o sadece gözüne denk gelen o kocaman siyah gözleri hafızasına kazımak istiyormuş. Yeter bu bana diyormuş.

 

Böyle böyle iki yıl geçmiş. Kız sessiz, oğlan habersiz. Kızın o şehirdeki süresi dolmak üzereymiş. Başka yere gitmek zorundaymış.Günlerce düşünmüş,” Bu sevgi benim, onun haberi yok, en azından bilsin. Nasıl olsa bir daha zar zor görebileceğim onu, sadece bilsin yeter”demiş. Ve bir gün oğlanın da hiç beklemediği bir anda yanına usulca sokulup ilk müsait zamanda kahve içmeyi teklif etmiş. Oğlan önce şaşırmış, ama hemen tamam demiş, gününe bile karar vermişler. Bir hafta sonrası için sözleşmişler.

 

O gün geldiğinde kızın üzerinde normalden daha fazla bir sakinlik varmış.Buluşmak için göz göze geldiklerinde bile sanki yıllardır var olan dostu ile kahve içmeye gidiyor gibi hissetmiş.Yolda bir müddet sessizce yürümüşler. Oğlan çok zekiymiş. Yolda bu konuşmanın ne olacağını anlamış ama kıza hiç çaktırmamış. Masaya oturduklarında kız çay, oğlan soda sipariş etmiş. Havadan, sudan, gündemden konuşmuşlar. Nihayetinde sessizlik olunca kız bir şeyler söylemesi gerektiğini anlamış ve “Bence sen neden konuşmak istediğimi biliyorsun”demiş. Oğlan tebessüm ederek “Evet anladım ama benim kız arkadaşım var “demiş. Kız da “biliyorum, geçen gün sana kahve içelim dediğim gün gördüm.Sakın yanlış anlama bir beklentim yok,asla hemde. Ben buralardan gidiyorum. Sadece bil istedim.”demiş.

 

Oğlan çok nazikmiş. Sanki bu konu hiç konuşulmamış gibi, bir saat kadar gelecek planları hakkında konuşmuşlar.Çok keyifli bir sohbet olmuş. Yol ayrımına geldiklerinde kız sanki oğlanda ona aşkını ilan etmiş gibi mutluymuş. En yakın dostu köşedeki büyük cafe de kızı bekliyormuş. Kızın gülümsediğini görünce o bile hayırdır diye düşünmüş.

 

Kız çok mutluymuş çünkü onun farkında bile olmayan bu adamla bir saat sohbet etmiş. Hem de çok keyifli bir sohbet. Hiç ağlamamış, hatta arkadaşı ağlayacaksan ağla demiş ama kız aksine çok mutluymuş. Belki uzun bir süre göremeyeceği bu oğlanla çok güzel bir kapanış yapmış. Sevdiğinin gözlerine bakmış. Ama ona asla “ seni seviyorum”dememiş. Zaten o kadar belliymiş ki,söylese ne olacak.

 

Ve bilmiş ki bu oğlanda bu kızı hep bu deli cesareti ile hatırlamış.Uzun zaman sonra denk geldiklerinde birbirlerine selam vermemişler. Sadece bakışmışlar, o bakışlarda “seni biliyorum ve görüyorum” yatıyormuş.

 

Ve hala durumları seni biliyorum ve görüyorum halindeymiş. İkisi de hayatlarına başka insanlarla devam ediyorlarmış. Aşık olmuşlar, acı çekmişler, çok eğlenmişler. Yıllar sonra karşılaştıklarında bile aralarında sır gibi duran gizli bir “Seni seviyorum” varmış.

 

“Evet seni biliyorum, görüyorum, oradasın. Hep öyle kal olur mu?”