Okuma Serüveni (DADA)

(Resim:Pinterest  Dibustock)

Herkesin kendine has bir kitap okuma serüveni vardır. İlk hangi kitapla başladığı,hangi yazarın satırları ile tanıştığı çok değerlidir. Çünkü insan ilk kimle tanışırsa ya okumayı çok sevdiriyor ya da sonsuza kadar soğutuyor. Çok şanslıyım ki benim ki çok sevdiren türden oldu.

Kitap kapağı buydu.

Ben  İpek Ongun’un Yaş 17 kitabı ile başladım serüvenime. Hem daha 17 yaşında bile değildim, orta okula yeni başlamıştım zannediyorum. Kitap beni bir geç kızın dünyası ile tanıştırıyordu. Ergenliğimle boğuştuğum zamanlarda tutunacak dalım olmuştu.Bu yüzden İpek Ongun’un yeri bende çok başkadır. Hem kendini okutur hem de başka kitaplar okuman için sana ilham olur. Sonrasında Kamp Arkadaşları kitabını okudum. Devamında ise benim jenerasyonun yani 90’ ların genç kızlarının ellerinden düşmeyen Bir Genç Kızın Gizli Defteri serisi tabi ki. Ah o Serra’nın hayatı nasıl da içine çekti bizleri. Nasılda onunla yattık, onunla kalktık. O aşık oldu biz de olduk, o üzüldü, o üniversite kazandı,işe girdi,evlendi,çocuğu oldu. Hepsine kitap kitap şahit olduk. Onunla büyüdüm gibi bir şeydir yani.Ara ara alır elime yeni baştan soluksuz okurum, hem de ilk gün ki gibi heyecanla. Benim sayemde bir sürü arkadaşımda okumuştur.

 

İpek Ongun ile güzel bir giriş yaptığım serüvenim klasikler ile devam etti ilk okuma yıllarımda. Çünkü kitap, okumaya da teşvik ediyordu. Serra okuyordu ve bende okumalıydım.  Bir genç kız ne yapardı, okurdu, okumalıydı. Heyecanla halk kütüphanesine kayıt oldum. Haftada bir kitap değiştiriyordum.Hala saklarım üye kartımı. O sıralar tabi bilgisayar tablet vs yok. Gazete okunuyor, hemen hemen her eve gazete giriyordu. Bazı gazeteler de kitap hediye ediyordu. İnanın bana o dönem çoğunu toplamışımdır. Dikkatle takip ediyordum hangi gazete neyi veriyor ,sabah da erkenden gidip alıyordum. Nasılda güzel heyecanlar değil mi?

 

Tv 8 de hafta sonu Yaşamdan Dakikalar diye bir program vardı. Sunay Akın,Nebil Özgentürk, Hıncal Uluç ve Haşmet Babaoğlu sunuyordu.Bana kalırsa gelmiş geçmiş en iyi kültür sanat programıydı. Sırf bu programa ait defterim vardı. Reklama geçerlerken Sunay Akın reklam habercisi olarak minik bir tahtaya şiir yazardı. O şiirlerin hepsini defterime not ederdim. Kitap önerileri yaparlardı, bende tek tek yazar,kendime okunacaklar listesi yapardım. Hepsinin genel kültürüne, tatlı dillerine o bilmişliklerine hayrandım.Kaldı ki Sunay Akın’ı çok ama çok severim. Kendisi ile tanışıp sohbet etme fırsatım da olmuştu. Hazine gibi bir insan. Bu ülke için çok değerli bir aydın bence. Oyuncak Müzesini de gezmenizi tavsiye ederim.

 

Yaşamdan Dakikalar
(Kitap olmuş sonrasında)

                               

Böyle böyle okuma serüvenim devam ediyordu. Deli gibi kitap okuyordum, bazı sabahlar erken uyanıp, yataktan kalkmadan 15-20 sayfa okuyordum.Sonra Harry Potter ile tanıştım. O kitaplarında her birini en az iki kere okumuşumdur. O da fantastik kitap türünü sevmeme sebep olmuştur mesela.Hatta lise de bir arkadaşımla teneffüsler de okurduk. Filmleri de beş-on kere izlendi tabi ki.

 

Lisede de kütüphane koluydum. Öğle molalarında, orada kitap okuyordum. Hatta okulda çok kitap okuyanları geziye götürmüşlerdi de, bende gitmiştim.Edebiyat öğretmenlerimizde iyiydi.Bir de sizin gibi okumayı seven arkadaşlarınızın olması çok önemli. Benim en yakın dostumda benim gibi okuma aşığıydı. Okul çıkışlarında kütüphaneye gider, okumalar yapardık. Kütüphane o zamanlar yaşadığım şehrin camisinin içindeydi, ama han kısmındaydı. Cami kısmında değildi. Çok büyük eski bir yapı. Oraya da gitmeye bayılıyorduk aslında. Tarih kokan duvarlar arasında,loş ışıklar içinde sessiz, huzur dolu bir ortam.

 

Lise yıllarında klasikler okundu. Tolstoy, Dostoyevski,John Steinbeck…Babaannemin vefatı ile sevgili dedeceğimin kitapları da bana kalmıştı. O zamanda siyasi kitaplarla tanışmıştım. Mesela dedem Sabahattin Ali yi çok severmiş, yıllar sonra öğrenmiş oldum. Onun yıllar önce altını çizdiği satırları, tekrar tekrar okudum.Ansiklopedileri varmış ama Meydan Larousse değil. Mesela “İlk İcatlar” gibi. Onları okudum. Hepsini de saklıyorum bu arada. Üniversite de hem siyasi kitaplarla daha haşır neşir oldum hem de karikatür dergisi okuma alışkanlığı kazandım. Geçen hafta da yazmıştım. Penguen arşivim vardı. Bir çoğunu hala saklarım, kıyamıyorum atmaya.

 

Çalışma hayatına başlayınca kabul edelim eskisi kadar tempolu okumalar yapamıyorsunuz.Beden ve zihin aynı anda yorulunca insanın hali kalmıyor okumaya. Hızım eskisi kadar yoğun olmasa da çevreme göre baya iyiydim.Bu zamanların başlarında da İclal Aydın,Ece Temelkuran, Duygu Asena, Tezer Özlü, Leyla Erbil… gibi kadın yazarlarla tanıştım. Aslında sonrasında nedendir bilmem ama kadın yazar okumak istedim bir dönem.(Belki onlar gibi iyi yazmak istediğim içindir) Tezer’e hayran kaldım. Çoğu kitabını bir çok kez okudum. Benim için yeri çok ayrıdır.Ece Temelkuran’ın Düğümlere Üfleyen Kadınlar kitabının da hayatımda yeri ayrıdır.

 

Son yıllarda yoga ve meditasyona merak saldığım için psikolojik ve spiritüel kitaplar okumaya başladım. Don Miguel Ruiz’in Dört Anlaşma, İkigai, Pembe Fili Düşünme gibi kitaplar okudum.Hala da okumaya devam ediyorum.

 

Şimdi yazarken fark ettim ki. Her zaman ihtiyacıma  göre okumuşum.Ruhumda ne eksik ise o türde okuyarak kendimi tedavi etmişim.Okumak güzel, okumak şifalı. Yazmak ise çok okuduktan sonra engellenemeyen bir yol.

 

Şimdi hem okuyor hem de bloğumda sizlerle buluşuyorum. Mutluyum fazlasıyla. İyi ki yıllar önce tanışmışım İpek Ongun ile. O bu uzun yolumun azmettiricisi oldu.Teşekkürler Yaş 17, teşekkürler İpek Ongun.

 

Biliyorum ki sizlerinde vardır hikayeleri. Yazarsanız seve seve okurum. Benimkini hatırladığım kadarı ile yazmaya çalıştım.

 

Sevgiler.

 

Dadanız.