GÜNLÜK 17 ( hayattan anlar )

 

Uzun zamandır günlük yazamıyordum. Neden yazmıyordum bende tam emin değilim ama bugün yazmak geldi içimden. Sanırım içimden geldikçe yazacağım.Yoğun geçiyor günler sevgili arkadaşlarım. Evimizin miniği ve pençelisi Kara Kartal’ımız nişanlandı. Bu pandemi de aile arasında bir nişan yaptık. Çok zor, yorucu bir süreçmiş. Annemin bohça-çeyiz telaşını size anlatamam. Her gün peşinden bir yerlere sürükledi bizleri.Kanaviçesi, pikosu, sandığı…

Masraf mı masraf. Ama kullanacakları şeyleri aldık. Öyle süs ve gösteriş olsun diye abuk sabuk şeylerle doldurmadık. Benim bile çok hoşuma gitti. Güzelde süsledik onları. Mis gibi oldu mis. Bizde kendimize ciciler aldık, süslendik püslendik. Görümce oldu artık canım.

Şaka bir yana biz üç kardeşiz iki kız bir erkek. Şimdi bir kız kardeşimiz daha oldu. Çok mutluyuz bu yüzden. Hoş geldin aramıza benim güzel kızım. Çok mutlu olsunlar.

Ve yine evimizin pençelisi askere gidiyor Mart sonu. Üzgünüz, buruğuz heyecanlıyız. Hepsi o kadar üst üste geldi ki. Kartal evimizin en miniği altı ay olmayacak. Pandemiden dolayı izin, yemin töreni vs hiçbir şey yok. Annem çok heves ediyordu yemin törenine. Bir de Kartal bizim sülalenin tek erkek torunu. Çok da kıymetli bu işler bunun için. Ama ne yapalım kısmet değilmiş. Sağ salim gidip gelsin de ben başka bir şey istemiyorum. O yokken geceleri uyuyabilir miyim onu bile bilmiyorum. Kardeşlerime çok düşkünüm. Annem hep çalıştığı için kardeşlerime annelikte yaptım sayılır. Üç kardeş el ele okula gider, yine el ele okuldan gelir kendi işimizi kendimiz hallederdik her zaman. Bu sebepten çok başka bağımız var bir birimize karşı. Hiç kavga etmeyiz, küsmeyiz, kötü söz kullanmayız. Kocaman olduk hala birlikte takılırız, gezeriz eğleniriz. Aramızda maddi-manevi hiçbir şeyin lafı olmaz. Bende büyükleri olarak onları ebeveynleri gibi sahipleniyorum. Çok farklı bir duygu abla olmak. Hele de senin elinde büyüdülerse çok başka bir duygusal bağ oluyor. Bazen onlardan bahsederken çocuğum bile diye söylüyorum.Çok şanslıyım kardeşten ve aileden yana. Şükürler olsun. Kartal’ımız da sağ salim gitsin gelsin başka bir şey istemiyorum bu sıralar.

 

İşler çok yoğun her zaman ki gibi. Ocak ayında kısmi çalışmaya geçtik. O yüzden daha az çalışıyoruz ve ben işlerimi yetiştiremiyorum. Onlara yetemeyince de geriliyorum. Bazen uykularım kaçıyor. Gece kafamı yastığa koyunca evirip çeviriyorum neyi nasıl yapsam diye. Mart sonu bitecek bakalım. Bu ay daha idare edeceğim.

 

Dil kursuna gidiyordum. Kasım ayında kapandı. Ve henüz ses yok ne zaman açılacağına dair. Ben online eğitim de istemiyorum. Yüz yüze bitirmek istiyorum. Okullar 2 Martta açılıyormuş. Tahminimce kurslar da en kısa zamanda açılacaktır.

 

Koskoca bir yıl pandemi ile bitti gitti.2021 nasıl devam edecek. Arkadaşlarımla gün kurduk. Şimdilik banka hesapları arasında dönüyor muhabbetimiz ama cafeler açılınca toplanmaya başlayacağız. Nasıl özledim kalabalık masaları, uzun uzun sohbetleri, çenem ağrıyana kadar attığım kahkaları. Geçen sene ki açılışta uzaktım cafelere ne gerek var diyordum ama şimdi yok diyorum açılmalı hemen. İş yerinde ofiste yemek yemekten gına geldi. Dışarı çıkıp şöyle güzel bir restorana gidip afili yemekler yemek istiyorum.

 

Kar yağdı nasıl da ter temiz değil mi? Çocuklar gibi şendik. Bir de sevgililer gününe denk gelince pek bir romantik oldu. Şarap eşliğinde perdeler sonuna kadar açık, dışarısı bem beyaz. Doğal romantik bir kutlama. Misss misss….

 

Güzel birkaç dizi izledim.Şimdi Gözlerinin Ardın da diye bir diziye başladım.Öve öve bitiremediler. Bakalım beni de baya içine çekti.Kitap çok okuyamıyorum. O kadar da okumak istiyorum halbuki. Ama ya çok yorgun oluyorum ya da başka bir şey çıkıyor. Başlamam lazım acilen. Bitirilmeyi bekleyen yığınla okumam var.

Aöf den devam ettiğim bir bölüm var. Kötü geçti sınavlar. Final sınav haftası moralim çok bozuktu. Çoğuna girmedim bile. Kafam o kadar gitmiş ki bir ara. Girdim ben bu sınava ya falan diye takıldım. Sonra siteye girdim bir baktım ki girmemişim. Bugün kayıt yenileyeceğim. Onu da bitirmem lazım bu sene artık.

 

Saçlarımın rengini kahve yaptım. Boyunu kısalttım. Artık sarışın değilim. Doğala dönmek geldi içimden. Çok fazla  makyaj da yapmıyorum.Maskede etkiliyor zannediyorum. Yüzüm zaten kapalı diye kremlerimi sürüp çıkıyorum çoğu zaman. Ama cilt bakımımı aksatmam bilirsiniz. Yaşlanma karşıtı kremlere başladım artık.İki kaşımın arasındaki çizgi tehditkar bir şekilde aynadan bakıyor bana.

 

Bir ara koşu bandına çıkmaya başlamıştım.Nişan şu bu derken onu da yine yarıda bıraktım.

Kilo da aldım. Bir rutin şart bana şart. Yazarken fark etimde geri dönmem gereken bir çok alışkanlığım var. Bugünden başlayayım. İlk olarak kitap okumak.

 

İçimi dökmek nasıl iyi geldi. Yazı biterken resmen bir rahatlama geldi. Ohhhh.

 

Kısa zamanda görüşmek üzere şimdilik benden bu kadar.

Sevgiyle kalın.

 

DADA