Merhaba!

Merhaba 30.

Sen sadece bir sayı değilsin. Sen aslında benim olsam nasıl olur diye yıllarca hayalini kurduğum ansın.  Nerede olacağım, evli mi bekar mı, yurt dışında mı, burada mı, işim ne olacak, sağlıklı olacak mıyım, hayallerimin ne kadarını gerçekleştirmiş olacağım...

Şimdi geldi çattı işte. Ve ben son on yılımın nasıl bu kadar hızlı geçebildiğini anlamış değilim.

İlk işe başlarken  yirmili yaşlarda yani ,sormuşlardı " On yıl sonra kendinizi nerede görüyorsunuz?". Çok saçma gelmişti bana.Şimdi hatırlamıyorum ama cevap vermemişimdir diye düşünüyorum. 

"Nerede mi görüyorum. Immmmm size söyleyeyim bayım, on yıl sonra sen kendini nerede görüyorsun. O gerinerek oturduğun koltuk da devam edecek misin bakalım. Immm ben sana söyleyeyim dur. Hayır tabii ki. Senden daha yalaka ve işlerini istedikleri gibi hallettirecekleri bir ukala bulacaklardır elbet. Sende başka şirketlerin aynı koltuklarında yine aynı soruyu soracaksın kendinden aşağı gördüklerine. Ve senin yine kendinden aşağı gördüğün biri bibippp yaparak alacak  o koltuğu poponun altından. Ve sen belki oturacak bir sandalye bile bulamayacaksın. Ahaaaa anladın mı?" 

Ahhh keşke böyle söyleyebilseydim. Ama nasıl söyleyebilirdim ki.Bende bilmiyordum o zamanlar. Masum masum oturmuş karşısına, beni işe alsın diye sevimlilik yapıp, gözündeki ışıktan olumlu mu olumsuz mu onu anlamaya çalışıyordum.

İşte on yıl sonra masamın başında oturmuş nasılda bilmiş bilmiş yazıyorum değil mi? Ben bile bazen kendime şaşırıyorum. Ben nereden biliyorum bunları. Aslında bazı şeyleri bilmemek daha güzel. 

Yirmiden sonrası benim  için aşırı sosyal geçti. Arkadaş ve iş çevrem inanılmaz genişledi. Sevenim çok oldu ama nefret edenim de çok oldu. Biri birinden fazla diyemem. Çok eğlendim, hem de deli gibi. Çok yere seyahat ettim. Anı defterime güzel fotoğraflar kattım. Seyahatlerimden çok kaliteli,uzun dostluklar kazandım.

İşimde terfiler aldım hızla.Kendimi iş konusunda sağlam geliştirdim. Çok kıymetli insanlarla çalıştım. Şimdi çoğu bana dost, sırdaş. İş hayatının her türlü yüzünü de gördüm ama. Kirli hırslı, iki yüzlü, arkanı dönmek dursun, gözünün önünden ayıramayacağın küçük şeytancıklarla mücadele ettim. Aslında hala ediyorum.Bir iş sahibi olduğum sürece de devam edeceğim. Mesela bunu bu on yılda çok iyi anladım. Bitmiyor asla, sonu gelmiyor.Kötüyle , kötü nasıl olunur diye empati bile yaptım yine de anlayamadım o pinpon topu kadar olan beyinlerinde o kadar hinlik nasıl barınabiliyor. Sorsan ikiyle ikiyle toplayamayacak insanlar, söz kendi çıkarlarına gelince şeytanlıkta master yaparlar.

Bazı uzun soluklu dostluklarım vardı bir anda bitti. Bittiğine üzüldüm ama pişman da olmadım. Bazen bitmesi geride kalanı iyi hatırlamak adına daha hayırlı oluyor.Ama müthiş de dostlar kazandım. Bir kaybettiysem onda kazandım gibi bir şey oldu. Dostluk adında çok fazla şey öğrendim mesela. Aslında aradaki mesafelerin ne kadar güçlendirdiğini, devamlı görüşmenin de işin tadını bozduğunu anladım. 

Hiçbir şeye şaşırmamayı öğrendim. Hayat bu herkes her şeyi yapabiliri beynime ve kalbime koca harflerle kazıdım. Beklentiye girmemeyi öğrendim. Aslında bunu da çok taze tecrübe ettim. Kendinden bekle neyi bekliyorsan. Kimse sen değil ve kimse seni senin sevdiğin kadar sevmeyecek, önemsemeyecek.Sana verebileceğinin en iyisini sen verebilirsin.

Aşık oldum belkide öyle sandım onu hala tam çözebilmiş değilim. Ama çok sevdim, çok mutlu oldum. Bir o kadar da çok sevildim. Ama çok da mutsuz oldum. Kimi acıtarak,kimi ise okşayarak geçti gitti. Çok şey öğrendim onlardan. Göz nasıl önünde olanı görmez , nasıl duygu felci olunur hepsini bizzat kanayarak tecrübe ettim.

Yoga yaptım, meditasyona başladım. Çokça okudum, öğrenmeye çalıştım. Festivallere, turlara katıldım. Kendimi ben buyum diyebilmek için eğitmeye çalıştım.

Yol devam ediyor. Yolda olmak güzel. Derdini kederini güzelini mutlusunu kollarımın altına aldım yürümeye çalışıyorum işte. 

Bir blog açtım. Burada da çok güzel ve kaliteli insanlarla tanıştım. Yazı nasıl yazılır öğrenmeye başladım. İçimi döktüğüm bir anı defterim olsun istedim.Çok da sevdim. En büyük hayallerim arasında güzel bir kitap yazmak var. Burayı da onun için çok seviyorum.

Çok fazla hayalim var aslında. Bazılarının gerçekleşebilmesi için pandeminin bitmesi gerekiyor.Bu sene sağlığında önemine varmış olduk aslında. Benim kendime dair hastalıklarımı da öğrendiğim bir yıl oldu. Bir fıtık ve bir auralı migren sahibi oldum. Onlarla da nasıl yaşanır öğrenmeye çalışıyorum. 

Dediğim gibi umutlarım ve hayallerim var gelecek yaşlarımdan. Cebimde çok güzel tecrübeler ve yanımda harika insanlar var. Birlikte akıyoruz, birlikte büyüyoruz.

İyi ki varım, iyi ki varlar, iyi ki hep var olacaklar...