Firuzan ve Kızları (10)

Biraz değişmek her zaman iyi gelirdi. Çok uzun zaman olmuştu saçlarının rengini değiştirmeyeli. Tarık, bu rengini seviyor diye, dokunmuyordu hiç. Ama artık saçının rengini ve şeklini önemseyecek biri yoktu. Sadece kendisi vardı. Kendi için yapacaktı yıllar sonra. Kızlarla konuştuktan hemen sonra randevusunu almıştı. Şimdi kuaföre doğru yürüyordu. Değişik bir heyecan vardı yüreğinde. Uzun zaman sonra kendisi için bir şey yapacaktı. Neden erteledim ki diye sordu kendisine. Neden hep onun istediği gibiydi saçlarım. Aslında sarı ombreli saçları çok beğenirdi. Keşke daha önce yaptırsaydım dedi. Yaptırmadım da ne oldu.

Salondan içeri girdiğinde yanık saç ve boya kokusu karşıladı onu. Bu koku bile mutlu etti. Güzel bir değişime hazırdı.Koltuğa oturduğunda , kuaför saçıyla uğraşırken o da aynada kendini izledi. Bazı çizgileri derinleşmişti. Krem bile sürmezdi ki yüzüne. Gözlerinin altında hafif morluklar oluşmuş,ince çizgileri belirginleşmişti.Dudağının kenarında ki beni ise biraz  daha büyümüştü sanki. Orada ne kadar kaldığının farkına bile varmamıştı. Öğlen gitmişti , şimdi ise hava kararmıştı , hala oradaydı. Son kurutması da yapıldıktan sonra ayna da kendine baka kalmıştı. Bir müddet ağzı açık kendine baktı. Saçları kısalmış, aralarına ise sık sık sarılar ile boya geçilmişti. Teni bile parlıyordu sanki, rengi açılmıştı. Kendine inanamadı. Bir saç rengi değişimi insanı nasıl da başka biri yapıyordu. Ama çok da beğenmişti. Farklı bir Firuzan vardı sanki şimdi. Gözleri bile parlıyordu. Çok uzun zaman olmuştu kendini bu kadar beğenmeyeli. 

Yolda yürürken en çok da kızların tepkisini merak ediyordu. Bir çok kez aramışlardı. Heyecanla annelerini bekliyorlardı. Ne de güzel fikir vermişlerdi annelerine. Şimdi nasıl da mutlu olacaklardı. Yolda yürürken büyük bir kozmetikçiye rastladı. Hiç düşünmeden içeri girdi. Renkli, güzel kokulu reyonlar arasında gezinmeye başladı. Mağazanın her yerinde aynalar vardı. Önünden geçerken kendine bakıyor, çok beğeniyordu. Tam olarak ne alacağını bilmiyordu ama şu belirginleşen çizgileri için bir şeyler alabilirdi. Kızlara da renkli ojeler alacaktı. Çalışan gülen yüzle yanına yaklaşıp yardıma ihtiyacı olup olmadığını sordu. Firuzan da çölde su bulmuşcasına sevinerek tüm isteklerini sıraladı. Birlikte tüm gerekli malzemeleri sepete doldurdular. Yaşlanma karşıtı kremler, renkli rujlar, göz kalemleri, kızlar için ojeler. Nasıl kullanacağını  da öğrenmişti. Kendini şımartmanın verdiği mutlulukla eve doğru yola koyuldu. Zile bastığında heyecandan kalbi duracak gibiydi. 

Deniz kapıyı açtığında resmen ağzı bir dakika kadar açık kalmıştı. Anne bu sen misin diye haykırıyordu. Göz yaşlarına boğulmuştu. Firuzan da onunla birlikte ağlıyordu ama bu sefer mutluluktan. İçeri geçip birlikte aldıklarını açtılar. Kızlar annelerinin bu değişimine ve güzelliğine hem inanamıyor hemde çok mutlu oluyorlardı. Sanki eskisinden bile iyiydi neşesi. Zaten çok güzel olan anneleri , şimdi bir de çok havalı olmuştu.

Firuzan ise kendini daha hafif hissediyordu. Kendisi için bir şeyler yapmak çok iyi gelmişti. Kızlar ondan çok sevinmişti. Şimdi yarınlardan daha bir umutluydu. Gülmek için her zaman bir sebep vardı. Terkedilmiş ve aldatılmış olmak engel değildi gülmesine. Belkide yeniden sevmesine...

Her şey değişiyordu. Yara ilk gün olduğu kadar acıtmıyordu. Kanına bir kere o zehir karışmıştı ama kızların sevgisi ve inancı panzehiri olmuştu. Birinin yakıp yıktığı duyguları, yine birinin sevgisi yeşertiyordu.  Ufacık dokunuşlar bile öz güvenini fazlasıyla yerine getirmişti. Daha da iyi olacağım diye kendine söz verdi. 

Devam edecek...