Hoş geldin Sevgili Hüzün (Eylül)

 

Yeni yıldan yani o meşhur 31 Aralıktan,  daha çok Eylül ayı  heyecanlandırır  beni. O sararan yapraklar, hafiften esen rüzgar, yorganla uyumaya başlayışlar,evde daha çok vakit geçirmek, sinema geceleri yapmak...

Yeni bir döneme geçiş gibi ama biraz da hüzünlü. Ağzımda böyle kekremsi bir tat gibi.Deli gibi romantik drama izleme isteği. Hadi her şeye yeniden başlayalım  hayali...

Yılın bitimine az kaldığını hatırlatması. Yaptın mı bakalım yapacaklarını telaşı. Kendini sorgulama, yapamadıkların için üzülme zamanı. Belkide yazın başlayan aşkların tamam mı ,devam mı noktası...

Şiir gibi bir ay, şiir gibi bir mevsime geçiş. Bolca hüzün, duygusallık, dram...

Yeni kararlar vermeler, kendinle anlaşmaya oturmalar...

Melankolik müzikler dinlemek, kulaklıkla uyumak...

Bol yağmurlu  günler, ıslanmaktan çok zevk almak.

 Islak toprak kokusunu içime doya doya çekmek.

Şiir okumak, şiir yazmak...

Üşümenin hoşuma gitmesi...

Eylül yerin çok başka. Güzel geldin, güzel devam et. Bize bereketli yağmurlar getir. Romantik, sıcak şarap içmeli akşamlar armağan et. Bizi hüzünlendir, bizi umutlandır...

Onca şairin dizelerinde bile hayat bulmuş büyülü zamanlarsın sen , bize ışık ol.

Çok sevdiğim bir kaç Eylül şiirini paylaşmak istiyorum , bir de bu zamanlara ait güzel bir dinleme... 

Eylülünüz güzel geçsin...

Cemal Süreya, Eylül’dü

Dalından kopan yaprakların

Sararan yanlarına yazdım adını

Sahte bir gülüşten ibarettin oysa.

Ve hiç bilmedin ellerimin soğuğunu.

Eylül’dü.

Di’li geçmiş bir zamandı yaşadığımız

Adımlarımızın kısalığı bundandı

Bundandı gözlerimin durgunluğu.

Sarı sıcak cümlelerde sözün kadar yalan,

Ellerin kadar ıssız,

Sen kadar zamansız molalar veriyordum

Ve çocuksu bir bencillikti hüznümüz.

Eylül’dü.

İzlerini çizdiği zaman ansızın gidişin,

Şimdi yoktu bi anlamı suskunluğun.

Çırılçıplak kalakaldım sessizliğinin orta yerinde.

Sonra sesime yankı vermeyen uçurumlar kıyısında yürüdüm bir zaman

En çok sesini aradım.

Gözlerinse asılı bıraktığın yerdeydiler hâlâ.

Gözlerini sildi zaman..

Dedim ya… Eylül’dü.

Savruluşu bundandı kimsesizliğimizin.

İlhan Berk, Otağ

Sevgilim, işte eylül

Ve işte senin usul usul seğiren yüzün.

Zaman ki sonsuzdur

Bitmemiş şiirler gibidir.

Bazı hüzünleri

Bazı nehirleri tutup anlatmak gibidir.

Biz ki zamanı tırnak içine alıp yaşadık

(İsteğin bulanık kıyısında).

Bundan değil midir bizim aşkımızda

Sürekli bir akşam hüznü vardır.

Ben Bir Eylül Sen Haziran

Bir eylüldü başlayan içimde

Ağaçlar dökmüştü yapraklarını

Çimenler sararmıştı

Rengi solmuştu tüm çiçeklerin

Gökyüzünü kara bulutlar sarmıştı

Katar katar gidiyordu kuşlar uzaklara

Deli deli esiyordu rüzgar

Dağılmıştı yazdan kalan ne varsa

Yaşanmamış bir mevsim gibiydi bahar

Neydi o bir zamanlar

Sevmişliğim, sevilmişliğim

O heyheyler, o delişmenlikler neydi

Ne bu kadere boyun eğmişliğim

Ne bu acıdan korlaşan yürek

Ne bu kurumuş nehir; gözyaşım

Önümdeki dizboyu karanlıklar da ne

Ne bu ardımdaki kül yığını; elli yaşım

Beni kötü yakaladın haziran

Gamlı, yıkık eylül sonuma

Bir ilkyaz tazeliği getirdin

Masmavi göğünle

Cana can katan güneşinle

Pırıl pırıl engin denizinle girdin içime

Çiçekler açtı dokunduğun

Çimler büyüdü yürüdüğün

Ve güller katmer katmer oldu güldüğün yerde

Başımda senin kuşların kanat çırpıyor şimdi

Oldurduğun yemişlerin ağırlığından

Dallarım yere değiyor

Güneşi batmadan saçlarının

Bir dolunay doğuyor bakışlarından

Gün boyu senden bir meltem esiyor yanan alnıma

Uykusuz gecelerim seninle apaydınlık

Başım dönüyor, off başım dönüyor yaşamaktan

Ölebilirim artık

Ölme diyorsan; gitme kal öyleyse

Sarıl sımsıkı, tenim ol, beni bırakma

Baksana; parmak uçlarım ateş

Lavlar fışkırıyor gözbebeklerimden

Hadi gel, tut ellerimi, benimle yan

Benimle meydan oku her çaresizliğe

Benimle uyu, benimle uyan

Birlikte varalım onüçüncü aylara

Ben bir eylül, sen haziran.

Yann Tiersen - Comptine d`un autre ete - l`apres-midi