Ütü Ben ve Anda kalmak

Ütü yapmayı nadir seven insanlardan biri olabilirim sanıyorum. Bu karantina döneminde ki ben aşırı da bir süre evde kalmadım hani, bazı ev işlerinde kendimi geliştirmeye karar vermiştim. Mesela annem harika bir aşçıdır, ki meslek olarak da icra ediyor kendisi , ama ben hiç yemek yapmayı bilmem. Kahve yaparım bir işte, bilen bilir üstüme de tanımam yani, her türlü kahveyi maharetle yaparım. Bu süreçte dedim ben yemek yapayım bari, denedim bazı yemeklerde başarılı oldum, bazılarında olamadım, aşırı da sevmedim hani. Dedim temizlik düzen yapayım o zaman, cam kapı sileyim.  Onu becerdim bak, işin garibi sevdim de bir yerleri kirden arındırmayı, dağınıklıklığı toparlamayı, düzene sokmayı. Ama onu da sürekli yapamıyorsun. Malum evimizde küçük çocuk yok. Yaptığın yer uzun bir süre öylece kalıyor.

Neyse dedim başka bir uğraş bulayım kendime ama ev işi olsun. Bir şekilde onları da yapıyor ve iyi biliyor olmam lazım. Çünkü yalan yok ben hiç evde iş yapmam, hem yoğun çalışmaktan, hem de sevgili kardeşim ve anneciğim yaptığım işleri pek beğenmediğinden yaptırmazlar bana. Ama karar vermiştim, ben de iyi yapacağım diye, inat ettim. Temizlik, arındırma, düzen tamam. Ev ahalisinden de geçer not aldım.Benim böyle tatmin olmayan bir yanımda vardır. Doğal olarak yetmedi tabi bana. 

Bir gün otururken baktım dolapta bir sürü kıyafet var ütülenmeyi bekliyor. Kalk dedim Damla,başla bakalım ne kadar dayanacaksın, nasıl becereceksin. Ben bir başladım ütülemeye, duramıyorum. Dolabımda elime ne gelirse ütüledim, askılara astım. Elbise, kot, tişört, gömlek  her birini ütüledim. O kadar sevdim ki zaman nasıl geçmiş, ütüye kaç kere su eklemişim farkına bile varmamışım. Hani ütünün kendine has böyle tuhaf nahoş bir kokusu var ya, evden dışarı o koku yayılmaya başlamış artık. 

Böylece ütü yapmayı çok sevdiğimi ve iyi de becerdiğimi keşfetmiş oldum. Sonra her hafta yıkanan  bütün kıyafetlerimi biriktirip ütülemeye başladım. Alıyorum hoparlörümü yanıma, açıyorum hafif bir müzik, diziyorum önüme ütülenecekler tek tek, itinayla ütülüyorum.,

Bu akşamda, öyle zamanlardan birini yaşadım. Ve fark ettim ki ütü yapmak bende bir nevi meditasyon etkisi yaratıyor. Boyun düzleşmem ve fıtığım olmasına rağmen gık demeden öyle bir konsantre çalışıyorum ki, hiçbir dış  etkiyi hissetmiyorum. Kafamı dağıtıyorum, doluysa boşaltıyorum, karışıksa resmen onuda ütüleyerek dümdüz yapıyorum. 

Meditasyonunuzu her an, her yerde yapabilirsiniz sözünü çok duydum, çok okudum ama pek de inanmamıştım. Ama oluyormuş. Yani o meşhur oturuşu yapıp, gözlerini kapatmadan da anda kalınabiliyormuş. Ben bunu ütü yaparken başardığımı keşfettim. Eminim herkesin böyle anda kaldığı ama fark etmediği zamanlar vardır. İnsan gerçekten zamanla, yaş aldıkça ve biraz da bilinçlendikçe daha bir başka keşfediyor kendini.

Herkesin kendi anını keşfetmesi dileği ile...

Namaste.