Günlük 13

Merhabalar. Dün ve ondan önceki gün yazamadım. Malum işlerde ve evlerde bayram yoğunluğu var.

Günler sıcak ve kosusturmacalı geçiyor. Ailem tatilde, ben ise çalışıyorum. Bayramlarda çalışmaya alıştım artık.  Aslında akraba ziyareti ve el öpmelerini pek sevmiyorum.  Koronadan dolayı temas kurmuyoruz. Bu yandan işime yaradı açıkçası. 

Bu bayram zaten neşem yok. Her gün bir cinayete, ayrı bir vahşete uyanıyoruz. Birileri kardeşlerimizi öldürüyor. Bizler ise sessiz sedasız yas tutuyoruz. Istanbul sözleşmesi diyoruz,  fahişe ilan ediliyoruz. 

Asıl bize destek olması gerekenler sadece uzaktan izliyor. 

Ne derdiniz var kadınlarla?

Onlar sevmekten başka ne yaptı size?

Vahşice katledilecek ne yapmış olabilirler?

Nasıl bir korku döneminden geçiyoruz? Nasıl atlatacağız bunca travmayı?

Kahroluyorum,  twitter a bakasım gelmiyor bazen. Yine mi ya diye lanet okumaktan bıktım.Kimsenin duymadığı , işe yaramayan şeyleri konusmaktan usandım. 

Kabuslar görüyorum.

Delice sevmek, âşık olmak varken,  kabuslara sıkışıp kaldık.

Bir düşünün, bir düşünün....

Biraz bizi düşünün...

Sevgiler.

Dadanız.