Olimpiyatlar ve Kadın

 

Olimpiyatları sıkı bir şekilde takip ediyoruz. Hatta bu sene ülkecek baya bir meraklıyız. Özellikle Yusuf Dikeç'in atış yaparken sergilediği poz tüm dünyada büyük ilgi gördü. Elon Musk bile ondan bahsetmeden duramadı. Bunca takip ve ilginin olması kesinlikle çok güzel. Fakat bunca ilginin görünmeyen ve can sıkan tarafı da mevcut. Bu durum bir çoğumuz tarafından fark edilmiştir diye düşünüyorum. Kadın sporcular!

Yusuf Dikeç madalyayı tek başına kazanmadı. Onlar Şevval İlayda Tarhan ile bir takımdı ve madalyayı birlikte kazandılar. Ama kimse İlayda hanımdan bahsetmedi. Yusuf Dikeç'i kesinlikle yadırgamıyorum hatta çok havalı buluyorum ve başarılı da. Ama İlayda hanımın bu başarıda, bu kadar gölgede kalmasını doğru bulmuyorum. Takım olarak kazanılan bir madalyada erkek olduğu için daha fazla ön plana çıkarılması yanlış. Havalı pozu onun daha ön planda olmasını sağladı. Ama madalyayı ikisi birlikte kazandı unutmayalım.

Filenin Sultanları ve Ebrar konusu da çok fazla gündemdeydi. Çok iyi oynamamıza rağmen madalya alamadık. Çoğu maçı işte olduğum için izleyemedim, sonradan baktım. Takımın çok fazla sakat oyuncusu vardı ve bence bazı maçlarda kadro seçimi doğru değildi. Derya daha fazla oynayabilirdi, Vargas sık sık dinlendirilmeliydi vb gibi yorumlar yapabilirim. Fakat benim en çok hissettiğim takımın üstündeki psikolojik baskıydı. Bu güzel ve başarılı takıma ülkenin bir kısmı resmen düşmanca tavırlar sergiliyor. Özellikle Ebrar üzerinden çok ciddi bir karalama kampanyası yürütülüyor. 24 yaşında gencecik başarılı ve dünya tatlısı aynı zamanda ülkesine aşık bir kadına, edilmedik hakaret bırakmıyorlar. Yine aynı şekilde takımın geri kalanına, doğruları söyledikleri ve haklarını diğer sporcular ile eşit istedikleri için yerden yere vuruyorlar. Futbol takımı özel uçakla maça giderken, boyları 1.90 ve üzeri olan kadınlar ekonomide daracık koltuklarda yolculuk ettiriliyor. Sırf buna isyan ettikleri için linçleniyorlar. Bu ve bunun gibi düşmanca bir çok tavrın etkisiyle sahadaydı bu takım. Ülkesine şampiyonluk getiren kadınlar bu davranışları asla hak etmiyor.

Ülkesine hiçbir katkısı olmayan, sabahtan akşama kadar twitter başında yargı dağıtan insanlar(!) tarafından hedef gösterilmeye devam ediyorlar. Özellikle Ebrar bu güruh tarafından umarsızca linçleniyor. Bu genç kadın bunca mücadele ederken birde bunların psikolojik baskısını yaşıyor. Son maçta yenildikten sonra tek aklımda olan isim Ebrar'dı. Yenilmenin faturasını bile ona keseceklerini biliyordum ve öyle de yaptılar.  Sinir oluyorum hem de çok sinir oluyorum. Başarıyı ve genç bir kadını bu şekilde lanse etmelerine katlanamıyorum. Ve bunun vatan sevgisi olmadığını çok iyi biliyorum. Sevmek böyle olmaz olmaz olmaz!

Seni ve ülkene olana aşkını-katkını çok seviyoruz Ebrar!

Eda kaptandan bahsetmezsek olmaz. Lisede bende voleybol takımındaydım. Hatta annemde gençken voleybol oynamış, o kadar düşkünüz yani. Lise yıllarımdan beri Eda Erdem'i takip ederim. Beşiktaş voleybol takımındayken, daha o çok genç ve ben çok küçükken bile hayran hayran izlerdim onu. Mükemmel bir kaptan. Çoğu genç kadına ilham. Kariyerinin son olimpiyatına katıldı bu sene. Müthiş liderliği asla vazgeçilmeyecek bir sporcu. Seni seviyoruz Eda kaptan!

Bir kadın olarak olimpiyatlarda mücadele eden tüm kadın sporcular ile ister madalya alsınlar, ister almasınlar sonsuz gurur duyuyorum. Her geçen gün daha da güçleniyoruz. Her geçen gün daha da kenetleniyor ve büyüyoruz. Görmezden gelemezsiniz, yokmuşuz gibi yapamazsınız.

Daha eşit ve başarı dolu günlere, mücadelelere...