52 Gün Sonra Gelen Veda

 

52 gün arayla iki cana veda ettik. Canım ananemi de kaybettik. Hem de dedemin vefatından 52 gün sonra. Biricik ananem sevgili eşinin yokluğuna sadece 52 gün dayanabildi. Acısı tarifsiz, tesadüfün böylesi ise...

O gece teyzem bizde kalmıştı. Çünkü ertesi gün, yani pazartesi akşamı dedeciğimin 52 günü mevlidi yapılacaktı. Akşamdan annemle hazırlık yapmışlardı. Tüm gece uyuyamadım. Döndüm soluma yok, kalktım turladım yok. Sabah beşten sonra zaten tamamen uykuyu kaybetmiştim. 6:30 gibi kalkıp hazırlanayım bari dedim ve saçlarımı zor bela bir şekle soktum. Teyzemde akşamdan giderken beni de uyandır işlerim var diye tembihlemişti. Onu uyandırdım ve ilk sözü "Damla hiç uyuyamadım biliyor musun?"  Ahh teyze dedim, aynen bende zerre uyuyamadım. Benim biraz daha işim vardı, onu yolcu ettim. Sabah yedi falandı sanırım annemin telefonu çaldı. Zaten o telefon öyle bir çalıyor ki, insanın kanı çekiliyor. Telefonda konuşan kadın baya yüksek sesle konuşuyordu, her şeyi duydum. Dedem de olduğu gibi "Biz 45 dakika kalp masajı yaptık ama....başınız sağ olsun"!  Şimdi annemin annesi gitti ve annem çığlıklarla ağlamaya başladı. Ben anneme mi ananeme mi ağlıyordum karışmıştım... Sonrası yine dolu sıralı prosedür...Telefonlar, haberler, beklemeler. Son kez ananemin bembeyaz pamuk tenini görmek.... Hayatımda bayılacağımı hissettiğim çok nadir an olmuştur. O da o andı ve sırf annemin yanında olmak için dik durabildiğime inanıyorum. Çünkü koltuğa kendimi nasıl bir halde bıraktığımı, hayal meyal hatırlıyorum. 

Birbirlerine çok düşkünlerdi, asla ayrı kalamazlardı. Bir kere ananemi birkaç günlüğüne bize getirmiştik. Sonra dedem annemlere küsmüştü. Onların telefonunu açmıyor, sadece torunları arayınca açıyordu. Ve bir hafta sonra gelip ananemi almıştı. Ne onunla ne onsuz derler ya. Bazen çılgınca didişirlerdi. Ama bu didişmeleri bize çok komik ve tatlı gelirdi. Bir kerede ananem köyden annemi aramıştı "Baban başka birini bulacakmış kendine, gelin beni alın". Nasıl gülmüştük ama nasıl. Ananeme kızmış, basmış gitmiş ben başka kadın bulacağım diye. Halbuki kahveye gitmiş oturuyor adam. Dedik akşam gelmezse haber ver, gelip alalım seni.  İki çılgın, iki tontişimiz asla ayrılmadılar. Bunu ölümleri ile bile kanıtladılar bize. Ananem dedemin ölümünden birkaç hafta sonra kötüleşti ve onu da hastaneye yatırdık. Ama ananem dirayetliydi. Son on senede zilyon kere hastanede yatmış, ağır ameliyatlar geçirmişti ve atlatmıştı. Bizim beklentimiz, ananemiz güçlü kadın, çıkacak yönündeydi her zaman. Ama öyle olmadı, olamadı. 

İkisi de aşık oldukları köylerinde, yan yana uzun uykularına daldılar. Bizler ise daha birinin yokluğunun acısını yeni yeni gerçekten anlamaya başlarken şimdi diğerinin de gidişi ile derin bir kederle dik durmaya çalışıyoruz.

Benim yaşayan bir büyük anne ve büyük babam yok artık. Sanırım bayramlar, özel günler daha tatsız olacak. Çünkü bayramı bir tek onlar var diye seviyordum.

Ahh ananem, ah çalışkan becerikli meleğim. Son senelerde çok ağrı ve acı çektin. Umarım dinmiştir ve geçmiştir. Umarım rahat uyuyorsundur umarım...

Yaptığın leziz yemeklerini delicesine özleyeceğim. Baklavanı, köy ekmeğini, tarhananı, güveçte yaptığın parmak ısırtan kuru fasulyeni, çöreklerini, kulaçlarını...

Küçükken elimizden tutup dondurma almaya götürüşlerini asla unutmayacağım. Okulda el işi dersinden kalmayayım diye ördüğün atkıyı, on şiş hızlı hızlı ördüğün rengarenk patiklerini... Ananem tam bir patik örme uzmanıydı. Gerçi her şeyi çok becerikli bir şekilde örerdi. Ama on şişle ördüğü patikleri çok meşhurdu. Geçen seneye hatta geçen son on aya kadar falan hala örüyordu. Yarısına geldiğinde denetir, öyle devam ederdi. Bizde bayılırdık denemeye.

Tüm tarla ve ekme işlerine hakimdi. O da dedemle yıllarca Almanya'da yaşamıştı. Ama tam bir toprak kadınıydı. Ekmek-biçmek, örmek toplamak... Televizyon falan hiç izlemezdi, ilgisini çekmezdi. İki dakika bakar işine dönerdi. Zaten hep Rumeli tv açıktı :)

Anıların hepsi birikiyor da birikiyor. Özlemimiz her geçen gün artıyor. Birlikteler, ayrılmadılar diye kendimizi teselli ediyoruz.Ahhh dede diyoruz yine yapamadın ananemsiz...

Huzurla ve ışıkla uyuyun. Sizi çok seviyoruz ve hep seveceğiz. Anılarımızda mükemmel iki insan olarak her zaman var olacaksınız. Güzellerim benim, canlarım, biriciklerim...

Rahmetle 🙏