Şehir ve Kadın(2)

Şehirdeki kadınların git gide birbirlerine benzedikleri çok açık bir şekilde gözüküyor.

Tüketim kültürü sayesinde, aynı ayakkabılar aynı çantalar, farklı farklı zevkten de olsa tüm kadınların üstünde. 

Özgünlük diye bir kavram maalesef ki anlamını yitiriyor. Aynı olmak zorundaymışız gibi gizli bir toplum ve kapitalizm baskısı mevcut. 

Estetiğe karşı değilim. Ama etrafıma baktığımda göz kapaklarını aldıran, göz altı torbaları yok eden, düzenli botoks ve dolgu yaptıran bir sürü kadın görüyorum. Bir de tüm bu işlemleri mütemadiyen yaptıran kadınlar bunları asla yaptırmadıklarını iddia ediyor. Bu da bir tür baskı. Söylemek veya saklamak zorunda bırakılmamak gerekiyor. Kim kendini nasıl  iyi ve güzel  hissediyorsa onu yapmalı.

Yaptırana yaptırma demek ne kadar uygun olmazsa,  yaptırmayana da yaptır diye baskı yapmak o kadar uygunsuz.

Burada aslında dikkat çekmek istediğim şey şu; kadınların kaşları bir fabrikadan çıkmış gibi işlemli, alınları hiç yaş almamış gibi gergin ve gözleri mümkün olmayacak, yani yüzüne asla gitmeyecek şekilde çekik. Herkes birbirine benziyor. Hepsi sanki birbirinden görüyor bana da bundan diye tutturuyor gibi. Yapılan işlemlerin bile hepsi kopya duruyor. Halbuki herkesin kendine has bir havası olmalı. Yapılan işlemler o kadar abartılıyor ki, kadını güzelden öte çirkin yapıyor. Basit az ve dozunda dokunuşlarla güzel yaş almak mümkün. Bunu yapabilen kadınlara da şapka çıkarıyorum. (Bu yazdıklarımdan karşı olduğum veya yadırgadığım zannedilmesin. Mevzu bahis,hepimizin aynı şekle bürünmemesi.)

Örneğin;asla eyeliner yakışmayan insanlar başkasından görüp, olmayan göz kapaklarını daha da küçültüyorlar yada yamuk yumuk çekip komik gözüküyorlar. Kırmızı ruj moda diye yakışan yakışmayan her kadın dudaklarını kırmızıya boyuyor. Aynı olma ve kopyalama çabası bana çok saçma geliyor. Birileri tüm kadınlar böyle olmalı diye pompalıyor sanki. 

Sosyal medya bu sürüyü yöneten çoban misali. Neyi parlatırsa onu uygulatıyor. İnstagram filtreleri insanı olmadığı kadar mükemmelleştiriyor. Kullanılan uygulamalar ile kadınlar kendilerini adeta barbi bebeğe benzetiyor. 

Kimse mükemmel ve kusursuz olmak zorunda değil. Olmamalı da ve olamazda. 

Bence her kadın özgün olmalı. Kendine yakışanı giymeli, sürmeli ve kullanmalı. 

Moda dediğimiz kavram zaten şehirli kadının üstünde apayrı bir baskı yaratıyor. Bir sene kot etek modaysa tüm kadınlar onu giyiyor. Veya beyaz mont modaysa kışın tüm kadınlar beyaza bürünüyor.

Mağazalardan düzgün bir şeyler almak git gide zorlaşıyor. Crop denilen göbeği açıkta bırakan bluzlardan ve t-shirtlerden başka bir şey bulunmuyor. Hepsi kısacık kısacık. Uzaktan görüp ah ne kadar güzelmiş diye beğeniyorsun,eline bir alıyorsun fiyasko. Hevesi de kursağında kalıyor insanın. 

Her kadın 50 kilo olmalı saçmalığına değinmek bile istemiyorum. Son yıllarda body positive kavramı ile dev markalar bile yıkmaya başladı bu algıyı. Bravo, devam.

Her türlü kapitalizmin bel kemiği olan moda kavramı, gerek cerrahi de gerek hazır giyimde en çok şehirli kadını çevreliyor. Bizlerde o baskıya baş kaldırmak yerine birbirimize, bize benzemediği için baskı yapıyoruz. 

Erkeklere sorsak her şeyin doğalının güzel olduğunu söylüyorlar. Ama eminim ki, bu baskı böyle devam ederse onlarda bu kervana katılacaktır. 

Kimse birbirine benzemek zorunda değil. Bu baskıya çanak tutmak yerine, kadın kadına destek olmalıyız. 

Modanın, estetiğin,makyajın, hayatın...hepsinin kendine yakışanı ve sana özel olanı güzel. 

Sen sen olduğun için güzel ve özelsin. Unutma! Kimseye benzemek zorunda değilsin.