Canımız Bu Sefer Çok Yandı

 Canımız bundan öncede yandı ama hiç bu kadar acımamıştı. Bir su içeyim diye sabahın 05:02'sinde uyanıp telefondan gelen bildirimleri göz attığım, o saatten beri aynı ben değilim. Eminim ki kimseler aynı değil. Nefes alırken canım yandı, nasıl nefes alıyordum önceden diye düşündüm. İnsanların "buradayım beni kurtarın"diye attığı mesajları okurken, aklımı kaybettiğimi zannettim. Televizyona koştum ve evet gerçekti. Gerçekten deprem olmuştu ve insanlar göçük altındaydı. 99'u yaşadım. 9 yaşım bitmek üzereydi ve iki küçük kardeşim vardı. Çok uzun zaman çadırda kaldık. Evimiz yıkılmadı ama çatlaklar vardı. Tüm site sakinleri aylarca karşımızda bulunan boş arazide çadırlarda yaşamını sürdürdü. Köpekler ulurdu geceleri, hemen terliklerinizi ters çevirin derledi. O zamandan beri,geceleri köpekler havlayınca irkilirim. 

Hemen bu parçalı anılar geldi gözümün önüne. Dua ettim,sadece dua ettim. Allah'ım ne olur koru onları ne olur diye yalvardım. 

Tüm aile uyanıp olayı öğrenince hemen yapılması gerekenleri yaptık. Elimden günlerdir telefon düşmüyor. Bakmayın uzak durun diyorlar. Duramam,durmam. Neden durayım. Görmem ve bilmem lazım. Orada değilim ama hissettiklerine ortak olmam lazım. Aynı ben değilim artık ve bence aynı biz de değiliz. Bir gece ansızın her şey olabilir. Ve bir gece ansızın oldu her şey. Bunu biliyorum. İçimden öyle herkese sevdiğimi söylemeliyim falan geçmiyor inanın. Kötülük bu insanlarla gitti diye isyanım var. Kötü insanlar yüzünden bir gece ansızın bir sürü insan gitti.  Ve bu kötüler buradalar. 

Yazamıyorum, adam akıllı odaklanamıyorum. Haluk Levent'in söylediği gibi kepçe olup çıkarsam keşke diyorum.  Sağ çıkanlara sevinemiyorum. Bir sürü insan hala bir umut orada beklerken sevinemiyorum. Belki de sevinmeyi unutuyorum. 

Ama insanların şu bir haftada yaptıklarını asla unutmayacağım biliyorum. Geç çok geç kaldıklarını unutmayacağım. Televizyona çıkıp mağdur insanlara pembe hayaller sunmalarını unutmayacağım, olmayan şeyleri olmuş gibi göstermelerini unutmayacağım,haykıran anneleri babaları unutmayacağım, "dükkandan çocuğuma mama çaldım, ben hırsız değilim" diye ağlayan anneyi unutmayacağım, "kızım burada" diye haykıran ama kepçe bulamayan babayı unutmayacağım, 'kardeşim bana her zaman uyuma şakası yapar" diyen masum minik kız çocuğunu unutmayacağım. 

Sizde unutmayın ve kötünün karşısında durun.

Ben tüm kötülerin karşısında durmaya kararlıyım!