Makyaj Terapim

Pinterest

Yazmak kadar beni rahatlatan bir diğer şey; makyaj yapmak . Yazmayı orta okuldan beri seviyorum ve o dönemden beri de yazıyorum. Ama makyaj yapmaya üniversite yıllarımda başlamıştım. Bizim ailede bir kural vardı "Kızlar 18 yaşına gelmeden önce makyaj yapamaz ve saç boyatamaz.". Bende bu kurala göre sanrım hem ilk yılımda saçımı kızıla boyadım, hemde ufak tefek malzemeler edinip makyaj yapmaya başladım. Tabi eskiden işler bu kadar profesyonel ve prosedürlü değildi . Birkaç malzemen olurdu ruj-kalem-mascara bu ürünlerle yapardın tamamdı işte.

Okuldan sonra ise kozmetik sektöründe çalışmaya başlayınca işler bende baya değişti tabii. Her zaman sevdim süslenmeyi, kendimle ilgilenmeyi ama iş olarak yapacağım aklıma gelmezdi asla. Sektöre girince tabi işlerin hiç de ruj-kalem-mascara ile sınırlı olmadığını gördüm. Bir sürü marka ve envai çeşit ürün vardı. Hangisini nereye kullanacağını çözmek aylarını alırdı insanın. Ama bende çok sevdiğim ve meraklı olduğum için çabuk öğrendim. Benim için bir cennetti. Her ay maaşımın yarısını bu ürünleri almak için ayırıyordum. Bir sürü eğitime katıldım. Her şeyin detaylı bir şekilde öğrendim. Zaten seven biri olarak kendime de yüzüme yakışan makyajları yapmaya başladım . 

Evde o kadar çok malzemem var ki, güzel bir dükkan bile açabilirim.Ama benim bu yazıda asıl bahsetmek istediğim konu "Makyaj yapmanın bende yarattığı terapi etkisi". 

Birkaç yıl önce sanırım fark ettim. Makyaj yaparken her şeyi unutuyorum. Meditasyon gibi aynı. Sadece o ana ve yaptığım işe odaklanıyorum. Bazen o kadar uzuyor ki işe geç kalmanın eşiğinden dönüyorum. Kendimle uğraşırken ve o renklerle oynarken zaman nasıl geçiyor anlamıyorum. Bu dünyadan kopuyorum. Hani otursam, alsam kristalleri böyle kendime odaklanmam mümkün değil.

Makyajımı bir güzel tamamladıktan sonra değişik bir huzur geliyor bana. Cilt bakımı yaparken böyle olmuyor mesela. Ama makyaj yaparken anda kalmayı başarabiliyorum.

Belkide "kendimle ilgileniyor olmak" ihtiyacım olan. Ondan bu kadar kopuş ve sonrasında huzur yaşıyorum.Nedense kendini sev kavramının son zamanlarda içi boşalmış gibi geliyor bana.O yüzden ben artık "kendimi kabulleniyorum" diyorum. Ben böyle anda kalabiliyorum. Makyaj bana terapi gibi geliyor.

Herkesin vardır kendini iyi hissettiği rutinleri,paylaşırsanız harika olur.

NOT:Makyaj olarak bahsettiğim, böyle badana boya usulü yapmıyorum.Kendime yakışan hafif nude makyaj tercih ediyorum.