Bir Dizi Bin Sorgulama (THE UNDOING)

Bir dizi izledim yine bir çok şeyi sorguladım. Sizlere de öyle oluyor mu? Okuduklarım veya izlediklerim beni çok etkiliyor. Hemen kendi hayatıma yansıtıyorum. Bende karşısına geçip sorgulamaya başlıyorum. Bir müddet de etkisinden kurtulamıyorum.

 

Bein Connet de The Undoing adında bir dizi izledim. Başrolleri ise (dev kadro resmen), Nicole Kidman ve Hugh Grant. Düşünün ne kadar kaliteli bir iş olduğunu. Altı bölüm sürdü ve her bölüm film tadındaydı. Sonuna kadar beni dizi de tuttu. Her bölümde katilin kim olabileceğine dair fikrim değişti. Böyle kendine bağlayan ve sürekli ters köşe yapan işleri seviyorum. Kısaca hikayesi şöyle;çok iyi bir aile babası gibi gözüken Hugh Grant aslında eşini uzun zamandır aldatmaktadır. Ve aldattığı kadında zamanla babamızın eşine takıntlı hale gelmektedir.Sonra bir sabah bu kadın kafasına aldığı vahşi darbeler ile ölü halde bulunur. Ve ilk şüpheli ise Hugh Grant yani iyi aile babasıdır. Bundan sonra altı bölümde ise katilin kim olduğu araştırılır. Avukatlatın hilelerimi, yasal boşluklar mı, psikoljik oyunlar mı…ne ararsanız tadabileceğiniz nefis bir altı bölüm. Ben ve hatta ailem ekrandan gözümüzü ayırmadan izledik.Dizi bittiğinde ise benim kafamda beliren en net soru şuydu; Neden en çok inkar eden genelde suçlu oluyor?

 

Evet katil dizinin başından beri ısrarla,haykırarak ben yapmadım dedi. Ve hemen hemen herkesi de kendine inandırdı.Benim anladığım kadarı ile suçu işleyen büyük-küçük fark etmez, ilk önce net bir şekilde inkar ediyor. Sadece bu hikayeye özel bir durum değil bu. Her durum için geçerli.İnkar sanırım otomatik olarak gelişen bir tepki. Küçük çocuklarda mesela evde bir şeyi kırıyorlar, bozuyorlar, evet o yapmış apaçık belli ama  ısrarla inkar ediyor.

 

O zaman ısrarla inkar eden,suçu işleyen baş şüpheli mi olmalı?

Kendi hayatımızda da yaşıyoruz bu tip durumları.Mesela erkek arkadaşınız veya arkadaşlarınız sizi rahatsız edecek bir şey yaptıklarında ve bu durum ortaya çıktığında, ilk başta sonuna kadar inkar ederler. Ve siz de o kişinin karakteristik özelliklerine de bakarak "yok ya yapmamıştır" diye kabul edersiniz. Ama aradan biraz zaman geçtikten sonra ya o itiraf eder, ya da bir an da böyle pat diye önümüze çıkıverir . Gerçeklerin ortaya çıkmak gibi bir huyu vardır derler zaten. 

Israrlı bir şekilde inkar etmek ve suçu başkasına yüklemeye çalışmak asıl suçlunun sen olduğunu gösterebilir.

Bilmiyorum dizinin en çok burası vurdu beni. Yani adam başından beri inkar etti, asla dedi, algıyı başkalarına yönlendirdi. Psikologları bile son bölüme kadar inandırdı. Bende inandım. Yapmış olsa bir yerde patlar bu kadar da inkar edemez dedim. Ama sonunda adamın bambaşka bir yüzü çıktı ortaya. Yıllarca sakladığı sırları,kişiliğinin aslında öyle olamaması vs vs...

Acaba içimizde kaç tane "ben" var?

Kimlere hangisini gösteriyoruz?

Asıl kendi başımıza kaldığımızda hangi "ben" çıkıyor ortaya?

Ve yıllarca tanıdığımız,güvendiğimiz insanlar acaba bizim bildiğimiz gibiler mi?

Kim için "Hayır o bunu asla yapmaz" diyebiliriz?

Ben bu diziden sonra iyice anladım. Kimse için diyemeyiz ve dememeliyiz. 

Her birimizin birden fazla yüzü var. Kime neyi göstermek istiyorsak onu gösteriyoruz. Oyuncu biziz, sahne de bu dünya . Alkış toplamak önemli degil. İşlerimiz halloluyor mu,oluyor. Tamam o zaman. Sahne başımıza yıkılana kadar devam.

Dizi beni etkiledi,sorgulattı. Böyle yapımlar çok sık olmuyor. Tavsiye ederim. Belki sizde benim gibi hissederseniz yorumlara bekliyorum . 

Sevgiler.