Dünya Emekçi Kadınlar Günü

   

                                                         65 günde 67 kadın katledildi.

 

Bunu en başa yazıyorum ki. Yılın başında yitip giden kadın kardeşlerimizi asla unutmayalım. Onlar bir sayı değil, insan.

 

8 MART DÜNYA EMEKÇİ KADINLAR GÜNÜ kutlu olsun demek isterdim ama demeyeceğim.

 

Telefonlarımıza gelen kısa mesaj ve maillerden kadınlar gününün zaten yaklaştığından haberdarız değil mi? Kutlanması gereken bir gün yaklaşıyor sanki. Her bir firma indirim, kampanya mesajı atıyor. İş yerlerini balonlarla süslüyor. Pardon ama neyi kutluyoruz?

Neden bu kadar seviniyoruz ki. Her 8 Mart ta bizlere verilen haklar daha da mı genişliyor da, ben bilmiyorum. Evet kadehler kalkacaksa haksızlığa, adaletsizliğe ve ayrımcılığa kalksın. Ama onuruyla kalksın lütfen.

 

Yanımızda olup bitenlere sessiz kalıp, sonrada kadınlar gününüz kutlu olsun demesin kimse.

Veya sevgili iş verenler, kadın-erkek ayrımı yaparken; maaş, ağır iş koşulları ve adaletsizlik yaparlarken kadınlar günü için tonla  para harcayıp videolar, kısa filmler servis etmesinler bir zahmet. Çok ironik duruyor da.

 

Gerçekten yardım etsinler mesela ihtiyacı olan kadınlara.Diksinler bakalım kadınlar yürürken bayraklarını yanlarına.

 

Yazılacak o kadar çok  iğrenç şey var ki. Bugünün böyle kutlama, partileme havasında geçmesinden ve alış veriş şölenine dönmesinden nefret ediyorum.Daha dün gece bir kadın sokak ortasından ayrıldığı eşi tarafından ölesiye dövüldü. Ve bu sadece buz dağının görünen kısmı. Peki ya bizim görmediklerimiz? Evinde sığınacak kimsesi olmadığı için bu şiddete maruz kalan kadınlarımız ve çocuklarımız ne olacak?

 

Uyuyamıyorum bazı geceler. Yastığa kafamı koyduğumda yaşadığım bu aileye doğduğum için şükür ediyorum. Ama ya  diğerleri?

 

Bu devirde hala evinin içindeki pencereye yaklaşamayan kadınlar var.

Bütün gün en ağır işte, en ucuz maaşa çalışıp, sonra da eve gelip dayak yiyen kadınlar var.

Kız çocuğa hamile kaldı diye kapının önüne konan kadınlar var.

Yemek soğuk diye öldüresiye dövülen kadınlar var.

İşten geç çıktı diye sokakta tartaklanan kadınlar var.

Sokak kalabalıkken bile arkasından gelen ayak seslerinden korkan kadınlar var.

Yürürken arkasından gelen gölgeleri takip eden kadınlar var.

Otobüsten son inen olmamak için birkaç durak önce inen kadınlar var.

 

Sevdiği adamla evlenmek istediği için ikisi birden işkence edilen ve vahşice katledilen aşıklar var mesela…

 

Bitmiyor değil mi? Kendi başımıza gelen taciz olayları mesela.Sözlü veya fiziksel olarak taciz edilmeyen kadın yoktur. Buna o kadar eminim ki. Özellikle bu ülkede ve özellikle son 20 yılda.

 

Ve bize bu günü kutla diyorlar. Kutlu olsun diye mesajlar atıyorlar, hediyeler alıyorlar.Adının aslında Emekçi Kadınlar Günü olduğunu bile bilmiyorlar. Yada biliyorlar da söylemek işlerine gelmiyor.

 

8 Mart 1857 tarihinde direnen 40.000 dokuma işçisinden, 129 kadının fabrikada çıkan yangında kilitli kalması sonucunda öldüğünü ve bunun akabinde de 8 Martın Emekçi Kadınlar Günü olduğunu kaç kişi biliyor. Çok az kişi biliyor tabi ki.

 

Kadınlar hep direnmek zorunda.Yüz yıllardır direne direne kazandık bu hakları. Ve bir yüz yıl daha direneceğiz. Yer yüzünde kadın-erkek eşitliği olana kadar durmak yok. Şarkılarla, şiirlerle, mücadele ile geçeceğiz bu yoldan. Hiçbir kadın yalnız kalmayana dek durmayacağız.

 

Kutlu olmasın kadınlar günümüz sevgili kadın kardeşlerim. Hastanelerde erkek şiddetinden yatan kadınlar varken kutlu olmasın.

 

Özgürlüğümüzü alana kadar kutlu olmasın!

 Emine Bulut’lar, Şule Çet’ler, Özgecan Aslan’lar son bulana kadar kutlu olmasın.

Sonuna kadar omuz omuza, yan yana.

 

Sevgiyle…