Kadınım BEN

En son bayram da yazmıştım kadın cinayetleri ile ilgili. O günden sonra durdu mu bu canilik? Tabi ki durmadı aksine katlanarak devam etti. Bu sabahta Pınar Gültekin'in katledildiğini öğrendik. Gencecik, masum gülümsemeli bir kadın, reddettiği erkek tarafından öldürülmüştü. 

Öldürülmek nasıl bir şey diye düşündüm. Acaba biliyor muydu ona zarar vereceğini, nasıl çırpınmıştı, nasıl korkmuştu, nasıl kaçmaya çalıştı... Uzun uzun yaşadıklarını kafamda canlandırdım. Tüylerim diken diken, gözlerim dolu dolu. Üzüntüden ziyade öfke hissediyordum.

Neden bu kadar zordu kadın olmak? Neden ölüme mahkum ediliyorduk?

Neden bizi seviyormuş gibi yapıyorlardı? Neden bize tahammül edemiyorlardı?

Neden ben sokakta yürürken arkamdaki gölgeleri takip etmek zorundaydım?

Neden karanlıkta taksiye tek binmekten çekiniyordum?

Neden minibüste sona kalmamak için bir kaç durak önce iniyordum?

Neden beğendiğim bir elbiseyi giyemiyordum?

Neden özgürce tüm dişlerimi göstererek kahkaha atamıyordum?

Neden kırmızı rujumu her yerde süremiyordum?

Bu nedenleri günlerce sıralayabiliriz ama hiç birine mantıklı , akıl alır cevaplar veremeyiz. Varlığımızın bu kadar rahatsız etmesini, tahrik sebebi olmasını açıklayamayız. 

İsyan ederiz biz kadınlar, haykırırız, yeter deriz ama duyuramayız. Bize üç maymunu oynarlar, eninde sonunda kendilerini haklı çıkarırlar.

Dayak yeriz, taciz ediliriz, tecavüze uğrarız, mobinge maruz kalırız. Susarız, dişlerimizi sıkarız, tırnaklarımızı kendi tenimize geçiririz , saçlarımızı yolarız.

Memelerimiz büyürken acı çekeriz ama saklarız, kanarız gizleriz. Günah oluruz, yasak oluruz, kirli oluruz. Ped almaya kalkarız, utanırlar, gazeteye sarıp siyah poşete koyarlar.

İstediğimiz mesleği seçemeyiz. Şarkı söylemek, dans etmek isteriz hafif kadın oluruz. 

Erkek arkadaşlarımızla gezeriz, yollu oluruz. Eşimiz ölür, boşanırız dul kadın oluruz.

Biz sürekli bir şeyler oluruz. Yerin en dibi oluruz, şeytan oluruz, yasak oluruz. 

Ama asla insan olamayız.

Öldüğümüzde bile dedikodumuzu yaparlar, el açıp dua etmek yerine,öyle yapmasaymış derler. 

Biz ölürüz ama yine insan olamayız. Ölmemiz bile tatmin etmez onları. 

Toprağın yedi kat altındayken bile yasak oluruz,tehlikeli oluruz.

Bizsiz yapamazlar ama bizi de asla istemezler. 

Nasıl bir duygu bu kadar varken , yok olmak bilemezsiniz ey erkekler!!!

Yemek yandı diye dayak yemek nedir bilemezsiniz. 

Çocuk yaşta, koca koca adamlara pazarlanmak ne demek bilemezsiniz.

Kendi daha yavruyken, yavrulamak nedir bilemezsiniz.

İçin için titrerken gülmek , iyiymiş gibi davranmak nasıl olur bilemezsiniz.

"Kadınları da anlamıyorum abi" ahkamı kesiyorsunuz ya, tiksiniyoruz sizden.

Ama inanın gümbür gümbür bir nesil geliyor. Sizin gibi işe yaramaz caniler yetiştirmeyecekler. İnsan olmayı bilecekler, gerçekten sevecekler. Sevginin beslemek olduğunu öğrenecekler. Ve bu katlettiğiniz anaların yavruları yetiştirecek bu nesilleri. Biz kadınlar sizin bu caniliğinizi silene kadar mücadele edeceğiz. Gücün bizde olduğunu nasıl da biliyorsunuz.

Öğreneceksiniz insan gibi sevmeyi. 

Öğreneceksiniz bizimde insan olduğumuzu.

Öğreteceğiz sizlere, ama seve seve. 

Öğreneceksiniz, güzel güzel.

Ve bir gün sizin gibi caniler kalmayacak yer yüzünde. Seven, sevebilen, sevilebilen insanlarla dolacak buralar.

Biz yapacağız, yapana kadar durmadan , yılmadan mücadele edeceğiz.

Göreceksiniz!!!